Στις επικείμενες περιφερειακές εκλογές οι κάτοικοι των Ιόνιων Νησιών καλούνται να επιλέξουν μεταξύ δυο διαφορετικών κόσμων. Μεταξύ δύο διαφορετικών ανθρώπων (Γαλιατσάτος, Κράτσα), δύο διαφορετικών φιλοσοφιών και κατ’ επέκταση, δύο διαφορετικών νοοτροπιών. Συγκεκριμένα:
- Της ξεπερασμένης και προβληματικής, πλέον, αριστεράς, με τις χρόνιες αγκυλώσεις και τα κουσούρια, που εκφράζεται από μια αποστροφή σε επενδύσεις. Μια απέχθεια και μια αντιπάθεια σε κάθε είδους ιδιωτική πρωτοβουλία. Το κράτος, η περιφέρεια και ο δήμος είναι πέρα και πάνω απ’ όλους κι όλα, παρ’ ότι δεν έχουμε “μαντήλι να κλάψουμε”.
- Της προσαρμογής στα νέα δεδομένα και στην τάχιστη απομάκρυνση από τα λάθη του παρελθόντος, όπου ομάδες που είχαν αποκτήσει δύναμη συμπεριφέρονταν σαν αυτόνομη εξουσία ζημιώνοντας τους ίδιους τους πολίτες. Κράτος, εν προκειμένω, εν κράτει.
Η Ρόδη Κράτσα, υποψήφια περιφερειάρχης, αναφέρθηκε στην περίπτωση επένδυσης του εμίρη, Αλ Θανί και θυμηθήκαμε την επισήμανση του εκπρόσωπού του πριν από λίγους μήνες, όπου ανέφερε: “Ο εμίρης μου ζήτησε να σας πω ότι στην Ελλάδα δεν ψάχνετε για επενδυτές, αλλά για μαζοχιστές. Και τώρα παρακολουθήστε τα πουρνάρια να μεγαλώνουν…” Ακραία; Υπερβολική; Ίσως να έχετε δίκιο, αλλά συνάμα είναι αληθινή.
Ο Θόδωρος Γαλιατσάτος, ακολουθώντας μια λαϊκίστικη και ξεπερασμένη πλέον συνταγή, ξεκίνησε τη θητεία του φωνασκώντας και διαδηλώνοντας κατά του … ξεπουλήματος των περιφερειακών αεροδρομίων. Προφανώς και επεδίωκε η Ελλάδα να παραμείνει “ψωροκώσταινα” και όχι, μια ανεπτυγμένη χώρα με σεβασμό στον πολίτη. Τα αποτελέσματα, άλλωστε, τα παρατηρούμε όλοι και στο αεροδρόμιο της Κεφαλονιάς, όπου μετατρέπεται σε σύγχρονο και καινοτόμο.
Ο νυν περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων συνέχισε να βάζει προσχώματα σε επενδύσεις, όπως του αμερικανικού επενδυτικού ομίλου NCH Capital στον Ερημίτη, στην περιοχή Κασσιόπη της Κέρκυρας. Και φθάνουμε στον εμίρη Αλ Θανί και το Κατάρ, το οποίο πριν από 15 χρόνια είχε συνολικό ακαθάριστο εισόδημα 10 δισ. δολάρια και σήμερα έχει, ήδη, ξεπεράσει τα 200 δις. Έχει, δηλαδή, το τρίτο μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον κόσμο, δεδομένου ότι διαθέτει πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Το Κατάρ, λοιπόν, δεν έχει ανάγκη κεφαλαίων, εν τούτοις, δίδει ιδιαίτερη έμφαση σε καινοτόμες επιχειρήσεις και προσοδοφόρες επενδύσεις. Ο εμίρης είναι γνωστός στην Ελλάδα αφενός, για την απεριόριστη αγάπη που τρέφει για τα Ιόνια νησιά και αφετέρου, για την προσπάθεια για επενδύσεις σ’ αυτά. Φανταστείτε ότι πίσω από το “Ναυάγιο” της Ζακύνθου εκκρεμεί μεγαλεπήβολο σχέδιο δημιουργίας χωριού με «Μεγιστάνες», ενώ θέλει να αποκτήσει το ελληνικό νησί Οξιά, κοντά στην Ιθάκη, ώστε να το μετατρέψει το νησάκι σε θέρετρο τέχνης με μουσεία, θέατρα και πολυτελείς εξοχικές κατοικίες. Μία επένδυση ύψους 300.000.000 ευρώ.
Στις επενδύσεις αυτές τον κυνηγούν το Δασαρχείο, η Εφορία, η Εκκλησία, η Πολεοδομία, ο ΟΑΕΔ αλλά και η περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Στην περίπτωση της Ζακύνθου εμφανίστηκαν διάφοροι διεκδικητές τμημάτων της έκτασης των 15.000 στρεμμάτων που απέκτησε το 2014 ο Αλ Θάνι, όπως η Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου και Στροφάδων (διεκδικεί 3.000 στρέμματα), στο πλευρό της οποίας βρέθηκε ο Θόδωρος Γαλιατσάτος. Στενός φίλος του πρώην υπουργού και βουλευτή, Σταύρου Κοντονή.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Τι θέλουμε από το νέο περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων; Ή μάλλον τι ονειρευόμαστε για τα νησιά μας; Να είναι ο… “εμίρης” της ελληνικής επικράτειας ή ο …”κακομοίρης”; Να πρωταγωνιστήσει στην ανάπτυξη των νησιών μας ή να βάλει προσχώματα; Να δημιουργήσει τις βάσεις για έναν ποιοτικό τουρισμό, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται υποδομές, ασφάλεια και υψηλές υπηρεσίες ή να επιμένει στο ξεπερασμένο μότο ότι “ανάπτυξη μέσω των επενδύσεων σημαίνει ξεπούλημα και καταστροφή;” Εσείς διαλέγετε…
Αναδημοσίευση από www.kefaloniatimes.gr
