Διάβασα την νύχτα της 15ης Ιανουαρίου του 2021 το «αποχαιρετιστήριο» σημείωμα των παιδιών του Διονύση Γερολυμάτου.
Του Κώστα και της Κατερίνας.
Στην σελίδα του Δήμου Χαλανδρίου.
Ένα γράμμα περισσότερο για την ζωή και λιγότερο για το τεράστιο έργο του αλησμόνητου Γλύπτη.
Η «φυγή» του Διονύση Γερολυμάτου.
Είναι δυσβάσταχτη η απώλεια τέτοιων Τεράστιων ανθρώπων και καλλιτεχνών.
Απώλεια για την Πατρίδα ολόκληρη, απώλεια για την Κεφαλονιά.
Από την άλλη μεριά κάθομαι και σκέφτομαι:
Τι είναι αυτό που «γεννά» σε αυτόν το Τόπο, σε αυτήν την «σκληρή» Γη της Κεφαλονιάς τέτοιους Γίγαντες της Τέχνης, του Πολιτισμού, των Γραμμάτων;
Τον Στέρη, τον Μπονάνο, τον Σκλάβο, τον Καβαδία, τώρα τον Γερολυμάτο…
Πάντα λέω: «Πάει κι αυτός»
Αλλά μετά…
Ατενίζοντας το «ταξίδι προς το μέλλον» του Διονύση Γερολυμάτου το γράφω «αντί επικήδειου».
«ΣΠΑΡΤΟΙ»
Η Ελληνική Μυθολογία είναι ένα «παραμύθι με Δράκο».
Είτε ήταν η Ύδρα της Λέρνης είτε ο Δράκος της Κολχίδος πάντα υπήρχε ένας Ιάσονας ή ένας Κάδμος που έσπερνε τα Δρακόντεια δόντια σε μια Γη που «γεννούσε» πάνοπλους πολεμιστές.
Βγαίναν από την Γη και πολεμούσαν οι ετοιμοπόλεμοι.
Φυτρώναν από τα σπαρμένα δόντια του Δράκοντα.
«Οι Σπαρτοί».
Η Κεφαλονιά είχε πάντα και θα έχει «Σπαρτούς».
Πάντα θα γεννιούνται «πολεμιστές» στην Τέχνη και στα Γράμματα.
Γιατί σε αυτήν την τραχιά Γη, σε αυτήν την «Γραδού» έχουμε και «τα δόντια του Δράκοντα» και τους Σπορείς.
Τώρα με τον Διονύση Γερολυμάτο…
ΓΕΝΝΗΣΕΣ ΓΙΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΟΥ
Ο Διονύσης Γερολυμάτος ήταν Γιός του Κωνσταντίνου.
Ο Κωνσταντίνος Γερολυμάτος γεννήθηκε στο Χαράκτι το 1890.
Στο Πυργί. Μοναχογιός και γρήγορα ορφανός από Πατέρα,
9 χρονών έφυγε στην Ηλεία.
Με την πρώτη μεγάλη «έξοδο», το 1908 στα 18 του χρόνια μετανάστης στην Αμερική με τα βαπόρια που πήραν τον ανθό της Κεφαλονιάς στον Νέο Κόσμο.
Δεν κρύφτηκε εκεί.
Στον μεγάλο ξεσηκωμό του 1912-13,στον Βαλκανικό ξεσηκωμό γυρίζει πίσω εθελοντής για την Ελευθερία της Ελλάδας.
Κατατάσσεται στον «Λόχο εθελοντών Αμερικής», που εντάσσεται στο 4 ο Τάγμα Εθελοντών Κρητών.
Ο Κωνσταντίνος Γερολυμάτος είχε την μέγιστη Τιμή στις 26 Οκτωβρίου 1912 με επικεφαλής τον Ήρωα, εγγονό του Γέρου, Στρατηγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, να παρελάσει Απελευθερωτής στην Θεσσαλονίκη, πρώτος και μόνος Παλαιοελλαδίτης, μαζί με τους Κρητικούς.
Στα 22 του χρόνια.
Ένα παιδί, ορφανό, ένα φτωχόπαιδο από το Χαράκτι.
Μπήκε απελευθερωτής στην Θεσσαλονίκη.
Τέτοιου πατέρα γιός ήταν ο Διονύσης Γερολυμάτος.
Ο «σπαρτός».
Ιάσωνας και Κάδμος μαζί, «σπορέας» ο Κωνσταντίνος.
Τώρα αντί επικήδειου στον Διονύση μπορώ να αποχαιρετήσω με την άδεια της Ιστορίας εκ μέρους της Κεφαλονιάς και όλων των Κεφαλλήνων, τον Πατέρα του, τον Κωνσταντίνο.
Τώρα που κλείνει ο κύκλος.
Με την εικαζόμενη και βεβαία σύμφωνη γνώμη του Διονύση
Από την «αναφορά στον Γκρέκο»
Του Καζαντζάκη.
«δεν πειράζει Πατέρα, τέλεψες το Χρέος σου: Γέννησες Γιό ανώτερο σου.
Στάσου εδώ σημαδούρα.
Εγώ θα πάω πιο πέρα»
