Ντεμπούτο Λυκούδη: Μίλησε σε ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας – Δύο “τυχαία” γεγονότα σε τρεις ημέρες

Οι παρατηρητικοί αλλά και “διαβασμένοι” θαμώνες των προεκλογικών εκδηλώσεων είχαν να πουν για δύο, όλο τυχαίως, γεγονότα που σημάδεψαν τις τελευταίες ημέρες.
Το πρώτο γεγονός είναι η επίσημη ανακοίνωση δια στόματος Αλέξανδρου Παρίση αναφορικά με την κάθοδο στις βουλευτικές εκλογές του Χαράλαμπου Λυκούδη, αδελφού του Διονύση Λυκούδη.

Παρ’ ότι η εκδήλωση στο Περοκέ ήταν για τις δημοτικές εκλογές, παρ’ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ανακοινώσεις τους υποψήφιους βουλευτές της Κεφαλονιάς και παρ’ ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μιλάει για την ημερομηνία των εθνικών εκλογών, ο δήμαρχος προέβη σε μια αποκάλυψη. Στο μυαλό μας ήρθε αυτόματα η λαϊκή ρήση “η π… θέλει να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει…”

Το πιο σπουδαίο, δε, επιχείρημα που έθεσε στους περίπου 180 Κεφαλονίτες και όχι μόνο, ώστε να τους πείσει να ψηφίσουν τον Λυκούδη είναι ότι με την ιδιότητα του ποινικολόγου θα σώσει το νησί! Πραγματικά, πρωτότυπο επιχείρημα, αλλά και ουσιώδες για τον Αλέξανδρο Παρίση αν πιστεύει ότι ζει σε μια χώρα δικομανών. Ούτως ή άλλως, το αποδεικνύει με την αγωγή που έχει καταθέσει σε δημοσιογράφο…

Το δεύτερο, όλο τυχαίως, γεγονός είναι η πρώτη ομιλία του Διονύση Λυκούδη σε ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας.

Με αφορμή την παρουσίαση του συνδυασμού της υποψήφιας περιφερειάρχη, Ρόδης Κράτσα, στο νησί και εκμεταλλευόμενος την καθυστέρηση του Αλέξανδρου Παρίση για τον οποίο λένε οι “κακιές γλώσσες” ότι περίμενε υπομονετικά να ολοκληρώσει ο συνεργάτης του την ομιλία για να παρουσιαστεί, ο αντιδήμαρχος ανέβηκε στο βήμα και παρουσιάστηκε… νεοδημοκρατικότερος του Νέο Δημοκράτη. 

Ζήτησε από τους παριστάμενους να εκλεγεί γαλάζιο ψηφοδέλτιο τόσο σε δήμο όσο και στην περιφέρεια. Μόνο που κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν ότι στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές στελέχη του συνδυασμού του υποστήριξαν ενθέρμως στην Κεφαλονιά τον νυν περιφερειάρχη, Θεόδωρο Γαλιατσάτο και όχι τον Σπύρο Σπύρου…

Και αναρωτιόμαστε:

  • Όλα πρέπει να τα βάζουμε στο βωμό των ψήφων και της σκοπιμότητας;
  • Όλα πρέπει να τα θυσιάζουμε στο βωμό του μικροσυμφέροντος και της ιδιοτέλειας;
  • Όλα πρέπει να αρχίζουν και να καταλήγουν στον τρόπο με τον οποίο θα καθίσουμε στην καρέκλα, αγνοώντας κανόνες και φραγμούς;