Πριν από σχεδόν έναν αιώνα, τον Δεκέμβριο του 1928, ιδρύθηκε ο Ροταριανός Όμιλος Αθηνών, ο πρώτος όχι μόνο στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη βαλκανική περιοχή αλλά και στην Μεσόγειο. Πρώτος πρόεδρος του νεοϊδρυθέντος ομίλου ορίστηκε ο Σπυρίδων Λοβέρδος, ο οποίος κατάγονταν από εύπορη οικογένεια του χωριού Κοντογεννάδα Παλικής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Κεφαλονιά και στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σύντομα, όμως, αφιερώθηκε στον τραπεζικό τομέα και διατέλεσε διευθυντής της Εθνικής Τραπέζης. Μαζί του με τον αδελφό του Διονύσιο Λοβέρδο ίδρυσαν την Γενική Τράπεζα το 1918, της οποίας ήταν Διευθυντής έως το 1926. Ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργού των Οικονομικών το 1933 στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη.
Πρώτος πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου ο Σπυρίδων Λοβέρδος
Αμέσως μετά ορίστηκε ως ο πρώτος πρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών, ενώ ήταν και μέλος της Στοάς «Παρθενών». Το γεγονός δεν προκάλεσε εντύπωση, διότι εκείνη την εποχή θεωρούνταν σπάνιο πολιτικός, οικονομικός παράγοντας ή υψηλόβαθμο στέλεχος δημόσιου οργανισμού να μην μετείχε σε μια τέτοια ομάδα. Ο Σπυρίδων Λοβέρδος, άλλωστε, εκτός από τραπεζίτης ήταν και πολιτικός, δεδομένου ότι το 1923 εκλέχτηκε βουλευτής. Η κατοικία βρισκόταν, με την παλιά αρίθμηση της οδού, στην οδό Ακαδημίας 65, λίγα μέτρα μακρύτερα δηλαδή από την οικία και το Μουσείο του αδερφού του, Διονύσιου.
Το αινιγματικό κτίριο του Διονύσιου Λοβέρδου
Ο τελευταίος αγόρασε ένα αινιγματικό, κατά πολλούς, κτήριο, το οποίο βρίσκεται επί της οδού Ακαδημίας 58Α και πρόκειται για μια προέκταση του νεοκλασικού μεγάρου, επί της οδού Μαυρομιχάλη 6, το οποίο οικοδομήθηκε την χρονική περίοδο 1882-85 ως οικία του Ερνέστου Τσίλλερ. Ο Διονύσης Λοβέρδος χρησιμοποίησε ένα μέρος αυτού για τη στέγαση των ιδιωτικών συλλογών του (πίνακες, σπάνια βιβλία, Βυζαντινές εικόνες κ.α.) Λόγω της σχέσης με τον Όμιλο είχε ειπωθεί ότι γινόντουσαν θρησκευτικού είδους μυστικισμοί, ενώ υπήρχαν καταπακτές, υπόγεια περάσματα και στοές.
Στο εν λόγω κτίριο τα κύρια χαρακτηριστικά ήταν η μεγάλη του πόρτα μεσαιωνικής/γοτθικής μορφής, αλλά και οι θολωτοί τρούλοι. Από τα περισσότερα δωμάτια έλειπε ένα κεντρικό «πλακάκι», από το έδαφος του πατώματος, με τους λάτρεις της συνωμοσιολογίας να επιμένουν ότι σ’ αυτά υπήρχε σύμβολο… Ένα άλλο χαρακτηριστικό ήταν ο επιβλητικός δράκος, που κοσμούσε την είσοδο του σπιτιού. Σκεφτείτε τις ιστορίες και τους μύθους για Ναϊτες ιππότες, σατανιστές, μυστικές εκκλησίες, μασονικές συναθροίσεις , υπόγειες στοές κι άλλα τέτοια…
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το 1934 και σε ηλικία 56 ετών, ο Διονύσιος Λοβέρδος απεβίωσε. Σύμφωνα με τα όσα γράφτηκαν στη διαθήκη του, η συλλογή του Μουσείου θα περιέρχονταν στη σύζυγο του Άρτεμη και τις κόρες του, Μαρία και Ιωάννα και μετά τον θάνατο αυτών, στο ελληνικό δημόσιο.
Η τελευταία δώρισε το 1979 το κτίριο του Μουσείου Λοβέρδου (Ακαδημίας 58α) μαζί με το κυρίως οίκημα (Μαυρομιχάλη 8), καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του πατέρα της (470 πίνακες και ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο) στο Βυζαντινό Μουσείο. Το κτίριο της Μαυρομιχάλη χρησιμοποιήθηκε ως βεστιάριο της γειτονικής Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ωστόσο, εξαιτίας μιας πυρκαγιάς σφραγίστηκε, ενώ αυτό της Ακαδημίας αφέθηκε στη μοίρα του.
Πηγή: kefaloniatimes.gr
