Έπλασε ένα όνειρο:
“θα φάω τον Καππάτο και μετά θα φάω ωμό και τον ολιγάρχη τον Μιχαλάτο”.
Κυκλοφορούσε στον δρόμο αλαλάζοντας:
“τελειώνουμε την Κυριακή με τον Παναγάκη”
Και έσπρωχνε τον κόσμο στον Παναγή και υποχρέωνε τον Θεόφιλο να πει την καλή του την κουβέντα γιά τον Παναγή.
Σκεφτόντουσαν οι άνθρωποι και δικαίως:
“Για να έχουμε τον νου μας…”
Και όσο φώναζε: ”θα τους φάω” τόσο ο φαγωμένος Παναγής πήγαινε πάνω στο κύμα προς την Βουλή.
Στο όνειρο του χωρούσαν όλοι:
“εγώ ψηφίζω Γαλιατσάτο γιατί ο Σπύρος είναι φίλος και με υποστηρίζει. Και Φαραντούρη ψηφίζω γιατί μπορεί να κερδίσει και καλύτερα να πιάσω χερούλι και στον ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι θα με πάρουν μετά στα χέρια. Είμαι και με τον Ναπολέοντα, τον οποίο δεν θα αδικήσω και ρίξτε του καμία ψήφο περιφερειακή να θολώσουμε και τα νερά.
Α όλα-όλα. Τον Λευτέρη τον πάω και στην ζούλα βαράμε και ΠΑΣΟΚ. Μέχρι και τον Γαβριελάτο και ας είναι Βαρουφάκης. Και τον Βελόπουλο και τον Τζήμερο όλους γιατί έχω ένα όνειρο μεγάλο που όλοι οι καλοί χωράνε”.
Δεν ήταν όμως ο Παναγής για τα δόντια του.
Βγήκε Βουλευτής και τώρα ο οραματιστής πρέπει να βγάλει ανακοίνωση:
“θέλω να συγχαρώ τον κ. Παναγή Καππάτο…”
Πάμε από την αρχή:
“Ο Λαός της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης με αίσθημα…”
Άλλη μία:
“Είμαι περήφανος που ο Κυριάκος Μητσοτ…”
Λίγο ακόμα:
“η επανεκλογή του Βουλευτή…”
Αδύνατο…
Δεν μπόρεσε να βγάλει μιά ανακοίνωση συγχαρητήρια.
Πλάνταξε στο κλάμα.
Μία ανακοίνωση που δεν θα βγει ποτέ.
Μιά επιστολή που μουλιάζει μέσα σε καυτά δάκρυα.
πηγή: kefalonitis-onos.blogspot.com
