Στον αείμνηστο παλιό βουλευτή Κεφαλονιάς και παλιό δήμαρχο Αργοστολίου Βαγγέλη Δενδρινό, γνωστότερο ως «Τρυπητήρη» αναφέρεται ο αείμνηστος τ. πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σε αφηγήσεις του προς τον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, σημερινό διευθυντή της εφημερίδας «Η Καθημερινή».
Στο βιβλίο «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) και στο κεφάλαιο «Ο ρόλος των εκδοτών» (Σελ. 224) ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναφέρει:
Στο παρασκήνιο οι εκδότες διαδραμάτιζαν, όπως πάντα, πρωταγωνιστικό ρόλο.
«Πάντοτε τα ίδια πρόσωπα. Η Ελευθερία έπαθε συμφορά, κυκλοφοριακή κατρακύλα, αλλά η Ελευθερία έμεινε, έμεινε σταθερή μέχρι τέλους. Δεν έκαμε αυτό το οποίο έκαμε αργότερα ο υιός Λαμπράκης. Ουδέτερη στάση, ποιός ετήρησε ουδέτερη στάση;
»Στήριζε τον Παπανδρέου, δηλαδή ακολουθούσε το ρεύμα, τον στήριζε, δεν έκανε αυτή τη λυσσαλέα επίθεση που θα μπορούσε να κάνει, αλλά τον στήριζε. Στην πραγματικότητα όμως, στην πραγματικότητα. υπήρχε ο Λαμπράκης, η Αθηναϊκή εκείνης της εποχής με τον Γιάννη Παπαγεωργίου, και προπαντός στη Βόρεια Ελλάδα ο Βελλίδης με τη Μακεδονία, που ήταν πάρα πολύ μεγάλη δύναμις. Υπήρχε ένα σοβαρό πολιτικό υπόβαθρο. Ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο οποίος ήταν μέσα στο παιχνίδι από την αρχή και ήθελε τον συμβιβασμό. Αλλά εκεί είναι η τέχνη του Παπανδρέου και από πλευράς τακτικής: Τους έπεισε όλους, τους υποχρέωσε όλους να εκτεθούνε, να εκτεθούνε ακραία, υβριστικά ώστε μετά… Βεβαίως ο Στέφα-νος το απέφυγε διότι ήταν φύσει ευγενής. Ο Ηλίας Τσιριμώκος, ο οποίος ήταν παρορμητικός και είχε εύκολες τις κουβέντες, εξετέθη πάρα πολύ. Ο Στέφανος δεν είχε εκτεθεί ιδιαιτέρως, αλλά πάντως είχε τοποθετηθεί και αυτός απολύτως υπέρ».
Ολοι όσοι εργάζονταν υπέρ μιας συμβιβαστικής λύσης στα παρασκήνια, είχαν σταματήσει κάθε επαφή και ενέργεια κατά τη διάρκεια της προσπάθειας να εξασφαλιστεί στήριξη στην κυβέρνηση Νόβα. «Εκείνες τις μέρες είχαν κοπεί τα πάντα. Επρεπε να πέσει ο Νόβας. Αυτή η πτώση του Νόβα έδωσε μία σχετική ικανοποίηση στην αντίπαλη πλευρά. Στόλισαν τον βασιλέα με όλα τα επίθετα και πίστευαν ότι τον έριξαν από τον θρόνο του. Εντάξει, υπήρξε μία εκτόνωση, μία πρώτη εκτόνωση».
Στο τραπέζι πέφτουν ακραίες ιδέες, ακόμη και για κάποιου είδους εκτροπή.
«Τότε με τον Νόβα είχε έρθει μαζί μου ο Βαγγέλης ο Δενδρινός, ένας άνθρωπος τον οποίο εγώ πολύ τιμούσα και αγαπούσα, ένας γνήσιος λαϊκός άνθρωπος ο οποίος ήταν πολύ κοντά στον λαό της Κεφαλλονιάς και ο οποίος είχε προσφέρει πολλές υπηρεσίες. Ηταν φανατικός μεταξικός, υπασπιστής ή μάλλον αρχηγός της φρουράς του Μεταξά. Ετίμησε τον Μεταξά μέχρι τέλους. Μόνο που δεν είχαμε βγάλει μπιστόλια στη Βουλή μαζί του, διότι δεν τολμούσαμε να πούμε μία λέξη, που εμείς ελέγαμε εναντίον της δικτατορίας του Μεταξά, και να μη σηκωθεί όρθιος. Θα σας διηγηθώ και ένα πολύ ωραίο επεισόδιο στη Βουλή. Κάποια φορά, έγινε πάλι ένας από τους συνήθεις καβγάδες που γινόντουσαν σε δύο περιπτώσεις, όταν μιλούσαν υπέρ των ταγμάτων ασφαλείας, σηκωνόμαστε εμείς οι Κρητικοί και παραλίγο να βγάλουμε μπιστόλια. Οταν μιλούσαμε για τον Μεταξά και βρίζαμε τη δικτατορία, σηκωνόταν ο Βαγγέλης ο Δενδρινός και μερικοί άλλοι. Εγινε λοιπόν ένα σύνηθες επεισόδιο τέτοιο, κάποιος μίλησε, σηκώθηκε ο Βαγγέλης ο Δενδρινός όρθιος και μέσα στη Βουλή μας είπε: “Πούστηδες! Πούστηδες! Πούστηδες!”, τρεις φορές. Η Βουλή πάγωσε και σταμάτησε. Λοιπόν αυτός ο Βαγγέλης ο Δενδρινός, ο οποίος μιλούσε και με μία χαρακτηριστική προφορά, αυτός εγνώριζε από πρώτο χέριό ότι ο Παπανδρέου με τον Καραμανλή είχαν συμφωνήσει να κάνουν εκλογές με πλειοψηφικό τότε που τον πήραμε εμείς και τον κάναμε βουλευτή -γιατί ήταν και φίλος του Παπανδρέου, από τον Παπανδρέου ξεκίνησε αυτό. Και ήρθε και με βρήκε και μου λέει: “Να σου πω ένα πράγμα. Εγώ θα σου κάνω μία πρόταση, να κάνουμε μία μικρή δικτατορία και να έρχονται να μας παρακαλούνε αντί να μας βρίζουνε, να μας παρακαλούνε και να ξαναγυρίσουμε πάλι και να μας κάνουνε και ανδριάντα”. “Ασε με, βρε Βαγγέλη, δεν γίνονται τέτοια πράγματα” του ‘πα εγώ. Λοιπόν υπήρχε και η τάσις ορισμένων οι οποίοι ήθελαν ο στρατός να παίξει ρόλο και υπήρχε και αυτή η τάσις στο πολιτικό σύστημα από πολλούς. Και πράγματι αν εμείς τότε, αν εγώ ο ίδιος, είχα ακο-λουθήσει τη συμβουλή του Βαγγέλη και την εποχή μάλιστα που οι ένοπλες δυνάμεις όλες έλεγαν ότι το κράτος συγχρονίζεται, και κάναμε άρση ορισμένων άρθρων του Συντάγματος, άρση που έπρεπε να ψηφιστεί από τη Βουλή, αν πιάναμε τους βουλευτές της ΕΔΑ και τους στέλναμε εξορία και ψήφιζε η Βουλή χωρίς την ΕΔΑ, θα είχαμε την πλειοψηφία και τελείωνε η ιστορία. Ας φωνάζανε, θα λυσσάγανε, μετά από έξι μήνες τα πράγματα θα ήταν αλλιώτικα. Και πολλοί ισχυρίζονται ότι κάναμε λάθος ότι δεν κάναμε μικρή εκτροπή, δηλαδή με την …καλώς νοούμενη έννοια».
Η κυβέρνηση Νόβα πήρε μόλις 131 ψήφους τα ξημερώματα της 5ης Αυγούστου. Ο βασιλιάς βρέθηκε σε αδιέξοδο. «Δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα ο Κωνσταντίνος. Ο,τι είχε ο Κωνσταντίνος, το είχε ρίξει πρώτος, διότι αυτός προκάλεσε την κρίση και το είχε ρίξει στη μάχη αλλά δεν είχε και πολλά να κάνει. Οι όποιοι βασιλικοί είχαν κινητοποιηθεί. Στον λαό δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτε. Σε επίπεδο βουλευτών, ό,τι είχε το είχε προσφέρει, το είχε δώσει από την αρχή. Αν κάτσω τώρα να δω τη λίστα των βουλευτών που ψήφισαν τον Νόβα, που δεν ήταν και μεγάλη, θα μπορούσα να σου πω λεπτομερώς ότι ο τάδε ήταν εκεί, εμείς φέραμε αυτούς και τους άλλους τους έφερε το Παλάτι, ήταν ας πούμε η πρώτη ομάδα.
»Το Παλάτι βέβαια είχε ακόμα πολλά, πάρα πολύ μεγάλα περιθώρια, γιατί είναι απίστευτο πώς το Παλάτι ή ο θεσμός ο βασιλικός κατάφερε να κατρακυλήσει, να χάσει το παιχνίδι. Ηταν πάρα πολύ δυνατό το Παλάτι εκείνη την εποχή. Μην ξεχνάτε, κανείς δεν το αμφισβητούσε, είχε απόλυτο κύρος, είχε προηγηθεί ο Εμφύλιος πόλεμος, η στάση του βασιλέως στη συνέχεια, το γεγονός ότι βοήθησε τον Παπανδρέου να γίνει πρωθυπουργός. Τα ‘χε καλά εξάλλου με τη Δεξιά, η οποία του ανήκε, τα ‘χε καλά και με το Κέντρο. Η Αριστερά δεν είχε κανέναν λόγο, καμία δυνατότητα να στραφεί εναντίον του βασιλέως, ήταν πολύ δυνατό το Παλάτι ακόμα. Αλλά είχαμε βρεθεί σε τραγικό αδιέξοδο. Και ήταν σαφές ότι έπρεπε να γίνει άλλη προσπάθεια. Και την προσπάθεια αυτή έπρεπε να την κάνει ο βασιλεύς, εμείς είχαμε εξαντλήσει τις δυνατότητές μας».
Ο Παπανδρέου επιμένει ότι είτε πρέπει να πάρει ο ίδιος εντολή σχηματισμού κυβέρνησης είτε να προκηρυχθούν άμεσα εκλογές. Ο Κωνσταντίνος επιμένει όμως στην προσπάθεια σχηματισμού μιας δεύτερης κυβέρνησης αποστατών με τη στήριξη και της ΕΡΕ. Ο άνθρωπος που θεωρείτο ότι είχε μεγάλες πιθανότητες να εξασφαλίσει τη στήριξη της Βουλής ήταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος.
«Ο βασιλεύς προσπάθησε να πάρει τον Στεφανόπουλο Ο Στεφανόπουλος δεν ήταν ακόμα ώριμος, δεν ήταν ακόμα έτοιμος. Δεν μπορούσε να βρεθεί λύσις. Πάντως ο Στέφανος όλο αυτό το διάστημα είναι προετοιμασμένος για αυτή τη δουλειά, προετοιμασμένος είναι και ο Λαμπράκης για αυτή τη δουλειά προετοιμασμένος είναι και ο Βελλίδης, προετοιμασμένος είναι και ο Παπαγεωργίου της Αθηναϊκής, προετοιμασμένος είναι και ο Πολίτης, όλοι αυτοί. Ο Στέφανος, ο οποίος ήταν ο ευπρεπέστερος όλων και ο πιο σοβαρός, ακόμα ταλαντεύεται, δε είναι πολύ έτοιμος καια δεν έχει πολλές πιθανότητες».
