Υπάρχει η εύκολη, αυτονόητη και ευχάριστη απάντηση.
«Ναι δεν θέλω εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Ιόνιο.
Δεν θέλω τίποτα που έστω και υποθετικά θα αλλάξει τον τρόπο που ζω.
Δεν θέλω ρίσκα.
Παλαιότερα δεν ήθελα ιχθυοκαλλιέργειες, δεν ήθελα ανεμογεννήτριες , δεν ήθελα περιορισμούς στην δόμηση, δεν ήθελα χρήσεις γης.
Γενικά να καταγραφώ σε αυτούς που Δεν θέλουν»
Αλλά φοβάμαι πως το ζήτημα της εξόρυξης υδρογονανθράκων είναι ένα ζήτημα Εθνικής Κυριαρχίας.
Η Ελλάδα εισάγει
Το 99,6% του πετρελαίου και
Το 99,2% του φυσικού αερίου που χρειάζεται.
Είναι μια εξαρτώμενη ενεργειακά χώρα που ήδη εισάγει από την Τουρκία το 4% της ηλεκτρικής ενέργειας που έχει ανάγκη.
Με αυτούς τους όρους η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι Εθνικά Κυρίαρχη χώρα.
Ας δούμε την «ευκαιρία των εξορύξεων».
Να χαράξουμε σαν κράτος μια Γεωπολιτική στρατηγική στο ζήτημα των υδρογονανθράκων, να αναπτύξουμε την τεχνολογία των εξορύξεων, να εκπονήσουμε ένα αυστηρό και διαρκώς ελεγχόμενο περιβαλλοντολογικό πλαίσιο εξορύξεων, να μεγιστοποιήσουμε το όφελος της χώρας από αυτήν την διαδικασία.
Να γίνουμε κυρίαρχη χώρα .
Είναι μια δυσάρεστη απόφαση που πρέπει να παρθεί με τρόπο γενναίο.
Αναδημοσιευση από www.kefalonitis-onos.blogspot.com
