Μία τυπική μέρα στο γραφείο στο Γεωδυναμικό δουλεύοντας παράλληλα σε δύο υπολογιστές είναι η μόνη μέρα που κοιτάω το ρολόι πότε θα φύγω γιατί οι αντοχές σιγά-σιγά με εγκαταλείπουν κι είμαι από τις 6 το πρωί στο πόδι. Είπαμε η καρέκλα που κάθομαι έχει πολλά καρφιά και δεν επιτρέπονται ρίσκα και δημοσιοϋπαλληλικές νοοτροπίες σε θέματα σεισμικότητας. Γι’ αυτό εκτιμώ πολύ καταστάσεις όπως η δεξιά φωτό όπου ταξιδεύω με το αγαπημένο μου SEISMIC κάπου στο Ιόνιο
Από το fb του Άκη Τσελέντη
