Υπήρξα εξαιρετικά τυχερός που έζησα ένα σημαντικό γεγονός στην ζωή μου, την παρουσίαση του βιβλίου: «Στους Θρόνους της Αποκάλυψης» το νέο βιβλίο της Ευρυδίκης Λειβαδά Ντούκα.
Ύστερα από επίμονη έρευνα πολλών ετών στις βιβλιοθήκες της Ισπανίας, του Βατικανού, της Βενετίας κι αλλού, η συγγραφέας αποκαλύπτει την ακριβή τοποθεσία που διεξήχθη η ιστορική ναυμαχία, κοντά στις Εχινάδες νήσους. Το βιβλίο περιέχει μια σημαντική αποκάλυψη για την Ναυμαχία της Ναυπάκτου και είναι Ο ρόλος των Ελλήνων, και ιδίως των Επτανησίων και των Κρητών στο νικηφόρο αποτέλεσμα που καθόρισε την πορεία της Ευρώπης. Η παρουσίαση εγινε στην Αθήνα την Δευτέρα στις 6 το απόγευμα στο ίδρυμα Θεοχαράκη [Βας Σοφίας 9 και Μέρλιν].
Δεν θα σας μιλήσω για τις εκλεκτές προσωπικότητες που παρουσίασαν το βιβλίο,την πολυτάλαντη καθηγήτρια Λούκα Κατσέλη, τον εκλεκτό καθηγητή Γεράσιμο Παγκράτη, τον σπάνιο Φώτη Παπαθανασίου, τον λαμπρό Ανδρέα Κωνστατάτο και τον γλαφυρό Pedro Oralla Conzalez De La Vega.
Θα σας μιλήσω για το κλίμα της Κεφαλλονίτικης ιεροτελεστίας που εισέπραξα. Αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη από σπάνιους ανθρώπους που ήρθαν από το νησί μας και από όλο το Λεκανοπέδιο και χειροκρότησαν θερμά την πρωταγωνίστρια την συγγραφέα Ευρυδίκη Λειβαδά Ντούκα και τους παρουσιαστές του βιβλίου.
Η συγγραφή της Ευρυδίκης βασίστηκε στην αυτοψία, στην έρευνα ,στην αφοσίωση, στην ιεραποστολική μελέτη. Βάδισε σε δρόμους δύσκολους, συχνά δύσβατους και πάντα ανηφορικούς. Κι όσο πιο δύσκολος γινόταν ο δρόμος της, τόσο το βήμα της γινόταν σταθερότερο, η θέληση της πιο ισχυρή, το πνεύμα της οξύτερο και η καρδιά της τρυφερότερη και πιο αγνή. Συνδυάζει την ιστορική θεώρηση με το παρόν και την αγωνία της για το μέλλον. Μάς φέρνει κινηματογραφικά στο παρελθόν με το γραφτό της και τη σωστή χρήση της γλώσσας, αλλά και στη γνώση του πλούτου της. Σπάνια πράγματα αυτά σήμερα, σπάνια και θαυμαστά . Και πάνω απ’ όλα με πίστη της στο Θεό και λατρεία για το νησί μας και απέραντο σεβασμό για το Άγιο Του. Με το εκτεταμένο λογοτεχνικό και ιστορικό συγγραφικό της έργο διδάσκει, γιατί η ιστορία είναι παρούσα στο έργο της .Η Ευρυδίκη είναι μια χαμογελαστή αγωνίστρια για την ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ, για την παιδεία, την δημοκρατία και την εθνική ταυτότητα. Έργο, συνέπεια μακρόχρονης μελέτης, που χαρακτηρίζεται ως συνέχεια του βραβευμένου ιστορικού μυθιστορήματος «Στα Στενά της Χίμαιρας» (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 2007) και το νεο μυθιστόρημα. Αυτό το «ταξίδι» άρχισε στις 30 Ιανουαρίου 2010 και κατέληξε το 2018. Ξεκίνησε τότε ακριβώς που η συγγραφέας τεκμηρίωσε πως ο Ιωάννης Φωκάς συμμετείχε ως πλήρωμα στη «Ρεάλ». Αυτός ήταν το έναυσμα. Και στόχος έγινε η ανάδειξη ενός σχεδόν άγνωστου και μη προβεβλημένου θέματος: του ρόλου των ορθόδοξων χριστιανών στην Ναυμαχία. Η Ευρυδίκη Λειβαδά Ντούκα παρουσιάζεται και πάλι με ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, με αριστοτεχνική σύνθεση και κυρίως με έμφαση στην περίοδο αυτή της ιστορίας, γράφει στο οπισθόφυλλο :
«Σπατάλησα τον χρόνο μου κτίζοντας κάστρα στον αέρα. Στο τέλος, τα κάστρα αυτά κι εγώ μαζί τους, σκορπιστήκαμε με το πρώτο φύσημα». Τραγική κύκνειος παραδοχή της ουτοπίας από τον ίδιο τον εμπνευστή νίκης τρανής, που την ιστορία άλλαξε ολόκληρης της Ευρώπης. Δον Χουάν: τελευταίος ιππότης. Από τη σφαίρα του πραγματικού τον άρπαξαν οι νεφέλες του μύθου και τον άπλωσαν αιώνια στο σύμπαν να πλανάται. Μουεζιν-ζαντέ Αλή πασάς: έσχατος καπουδάν της Μετζαλούνας που με τόξο και γιαταγάνι πολέμησε παράτολμα κι ηρωικά απέναντι σε όπλα συγκαιρινά. Δυο θεριά στην πληγωμένη θάλασσα στον τότε κόλπο της Ναυπάκτου, στις Εχινάδες, την Κυριακή 7 του Οκτώβρη του 1571. Χιλιάδες νικητές. Χιλιάδες ηττημένοι. Σπαθί κι Αίμα, Σταυρός κι Ημισέληνος: στοιχεία κυρίαρχα της 13ης σταυροφορίας, που με ιερότητα σφραγίζει αποχαιρετώντας τον μεγάλο ιπποτικό κύκλο της αλήθειας και των παραμυθιών. Εκεί όπου έδωσε και πήρε η φωτιά, το φονικό, η φρίκη, ο θρήνος. Ο χρόνος έλαβε διάσταση αγωνιώδη. Μίκρυνε πολυώδυνα. Και στ’ αλώνι το θαλασσινό στοιβαγμένοι Γραικοί, μ’ αλυσίδες ή λεύτεροι, πολεμιστές, κωπηλάτες, ναυτικοί, πειρατές, προσέφεραν το δικό τους μερίδιο στη νίκη ή στον χαμό. Ζωές λαμπάδιασαν στο πεδίο του αφανισμού, όνειρα κατακάθισαν στου βυθού τον αργαλειό, έρωτες προφυλάχθηκαν μέσα στο κουκούλι του απραγματοποίητου από τη φθορά, ιστορίες ανώνυμων κι επώνυμων έκλεισαν βίαια τον κύκλο τους στην πύλη της λύτρωσης. Βαρύ το τίμημα που ζήτησε η Ιστορία. Η ελπίδα έδωσε φτερά στις ψυχές, αντοχή στα σώματα, ορμή στη νίκη, και ύστερα έσβησε στο θέατρο της φρενίτιδας.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΥΡΥΔΙΚΗ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
