Η πατρότης του όρου ανήκει στον καλό δημοσιογράφο και συγγραφέα… και Κεφαλονίτη Διονύση Ελευθεράτο.
ΜπαχαλΜΑΤάκηδες…
Ναι, βεβαίως η Πολιτεία έχει το “προνόμιο της νόμιμης βίας”. Εκείνο το “ΝΟΜΙΜΗΣ” όμως, δεν είναι απλώς ένας επιθετικός προσδιορισμός. Είναι αμυντικός (υπέρ των πολιτών) περιορισμός. Ο νόμος βάζει όρια στην άσκηση της εξουσίας, τα όργανα της οποίας δεν μπορούν να υπερβαίνουν τα όρια του νόμου. Αν ο πολίτης μπορεί να πράττει ό,τι δεν απαγορεύεται, η εξουσία (και τα όργανά της) μπορούν να πράττουν μόνον όσα επιτρέπει ο νόμος.
Ναι, ακρότητες μπορεί να έγιναν και από ορισμένους από τους πολίτες των νησιών. Αλλά δεν μπορούν να συμψηφιστούν με την αυθαιρεσία και την προκλητικότητα εκείνων που καθήκον έχουν να τηρούν τη δημόσια τάξη. Αντ’ αυτού, είδαμε στο τεντωμένο σκοινί των ακριτικών νησιών μας, με τους χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, τους χιλιάδες, εγκλωβισμένους επίσης, νησιώτες (κι ας μπούμε λίγο στη θέση τους πριν τους κρίνουμε), να προελαύνει μια εξουσία η οποία ήρθε μόνον για να δείξει πυγμή και “τσαμπουκά”, και, αντί του νόμου και της τάξης που ευαγγελίζεται, να επιβάλλει ανομία και αταξία. Και εν μέσω της χλαπαταγής, ο Περιφερειάρχης με το κινητόν του να στήνεται μπροστά σε κάμερα άλλου κινητού, επιχειρώντας να μας δείξει ότι δεν φοβάται κανέναν και αυτός “βγήκε με τα τσαρούχια του” χειρονομώντας με αγοραίο τρόπο. Μόνο αυτός έχει αυτή τη σκασίλα. Όπως και οι ηγέτες μας, τη σκασίλα μη μουτζουρωθεί η εικόνα τους.
Κι οι πολίτες των νησιών, να νιώθουν εξαπατημένοι από τους πάντες. Και κυνηγημένοι από τις αρχές του τόπου τους. Πάλι ωραία τα καταφέραμε ως χώρα.
Από το fb του Ηλία Τουμασάτου
