ΜΑΜ – ΚΑΚΑ και ΝΑΝΙ

Αυτό δεν εματάγινε
σου λένε «μη πεθάνει;
Να κάθεσαι στο σπίτι σου
και ΜΑΜ, ΚΑΚΑ και ΝΑΝΙ»

Κι αφού δεν θα χετε δουλειά,
κάτω απ τα στρωσίδια,
για να περάσει η ώρα σας
αρχίστε τα παιγνίδια.

Όσο κι αν τρέχει ο ιός
κι όσες κι αν ρίχνει σφαίρες
εμείς θα τον κερδίσουμε
με γιους και θυγατέρες.

Στο τέλος του λογαριασμού
θα ‘μαστε κερδισμένοι
αφού και περισσότεροι
και ανανεωμένοι.

Μα όλοι δεν θα συμφωνούν
με φκείνη την ιδέα,
άλλοι θα πείτε ξέχνατο
και άλλοι είναι σπουδαία.
_______

Ο Λευτέρης το ξεκίνησε το θέμα
μα η Λίζα τόνε σπρώχνει μακριά.
— Εξεκούτιανες, του λέει μ’ άγριο βλέμμα,
σαν αστείο θα το πάρω ή σαν ψέμα
και εξέχασες πως είμαι και γριά.

Η Βαρβάρα τον στριμώχνει στη γωνία
και ο Σπύρος δεν μπορεί ν’ αντισταθεί
άλλαξε καλέ μου πια η κοινωνία,
τη ζωή γυρνάω πίσω σαν ταινία,
δεν θ’ αφήσω ευκαιρία να χαθεί.

Η Μαρίνα κάνει βόλτες στην κουζίνα
κι ο Αλέκος ξαπλωτός στον καναπέ.
— Να τα φτάσουμε Αλεκάκη μια ντουζίνα;
— Με εγγόνια από τον Πέτρο και τη Ζίνα;
Βρε Μαρίνα δεν μου φτιάχνεις τον φραπέ.

Ο Θανάσης σκεφτικός την πλησιάζει.
— Για θυμήσου ποιο παλιά στις καλαμιές.
Μα η Λένα όλο γλύκα τον πειράζει,
μ’ ένα βλέμμα πονηρό τον αγκαλιάζει.
— Δεν θ’ αντέξει Θανασάκη ο σουμιές.

Ο Μεμάς στο κινητό χαζολογάει
κι Νατάσα ξεσκονίζει τον μπουφέ
όλο χάρη το κορμάκι της κουνάει,
το τηλέφωνο αρπάζει και πετάει.
— Δεν ακούς μα και βλέπεις βρε κουφέ.

Η Ελένη σφουγγαρίζει τη φωλίτσα
και ο Μήτσος της θωρεί το ντεκολτέ.
— Τσ’ ομορφιές σου είσαι σήμερα Ελενίτσα,
μια αφράτη και προκλητική κουκλίτσα.
— Βρε γαλίφη δεν μου το χεις πει ποτέ.

Ο Αντρέας κόβει βόλτες πέρα – δώθε
κι όλο έρχεται στη Ρίτα ποιο σιμά.
– Πάρ’ το Μπούμπη και πηγαίνετε όθε κι όθε
ή αν κάτσεις να κοιτάς εκ του μακρόθε
και χαλάρωσε μη κάψω τον κιμά.

Η Μαρία στο κρεβάτι αναστενάζει
και ο Μπάμπης που φοβάται τον ιό
κουλουριάζεται στην άκρη και γκρινιάζει,
η Μαρία δυνατά τον αγκαλιάζει.
— Θες να κάνουμε την κόρη ή το γιό;

Η Κικίτσα τα λουλούδια της σκαλίζει
κι ο Βαγγέλης την τραβά απ την ποδιά,
μπουμπουκάκι κόβει και της το χαρίζει
με χαμόγελο και πάθος το μυρίζει.
–Βρε Βαγγέλη μη μας δούνε τα παιδιά.

Ο Βασίλης χαλαρώνει από τη φούρια
στο τραπέζι αχνιστός και ο καφές,
η Σοφία ξεφουρνίζει τα κουλούρια,
— Μπρος οπίσω τι τα θες τα νταβαντούρια;
Στο χαρτί σου κάτσε γράψε ότι θες.

–Βρε γυναίκα στο λεπτό άλλαξες φάτσα,
παραδείγματα τους έδωσα πολλά,
για τσου νέους που χουν όνειρα και μπράτσα
μα κι οι γέροι λίγο – λίγο, γρούτσου- γράτσα
τις ημέρες να περνάμε ποιο καλά.

Λίγη σάτιρα με γέλιο τυλιγμένη,
ένα σίγουρο στα δύσκολα βοτάνι,
σαν ελεύθεροι μα πολιορκημένοι,
η ζωή μας είναι δω και επιμένει,
δεν το θέλουμε το ΜΑΜ – ΚΑΚΑ και ΝΑΝΙ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΛΛΙΩΡΗΣ