Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να πω ότι επειδή ζω περισσότερο στο Ρίφι παρά στα Δαμουλιανάτα, εξάλλου το σπίτι μου ευρίσκεται εντός των γεωγραφικών ορίων της πρώην κοινότητας Ριφίου, συναναστρέφομαι με όλους τους Ριφιώτες που κατοικούν εδώ και επειδή καθημερινά θα διασχίσω το Ρίφι ανταλλάσοντας μία, πέντε ή δεκαπέντε καλημέρες με τους ανθρώπους που θα συναντήσω, θέλω να καταθέσω και την δική μου άποψη στα τελευταία γεγονότα που ανέκυψαν.
Εν πρώτης να πω ότι από τα διάφορα που έχω διαβάσει αλλά και συζητήσει «πετροβολείται» ο πρόεδρος του χωριού, ο οποίος έχει αναδειχθεί από πρόσφατες, νόμιμες και αδιαφιλονίκητες εκλογές, από ορισμένους συγχωριανούς του.
Ο Άρης Γαβριελάτος καθημερινά δίνει δείγματα για την θέληση, το μεράκι και την αγάπη που έχει να προσφέρει στο χωριό του κάνοντας μικρά αλλά ουσιαστικά πράγματα που βελτιώνουν την καθημερινότητα όλων μας. Όλοι έχουν διαβάσει ή έχουν δει για την καθαριότητα ακόμα και απρόσιτων τμημάτων του χωριού, τις λιθιές, την συντήρηση αγροτικών δρόμων αλλά και όσα δεν φαίνονται όπως πνεύμα συνεργασίας με τους προέδρους κυρίως των όμορων χωριών, πράγμα απαραίτητο για τον τόπο μας, διαφάνεια, ενημέρωση, συζήτηση και πολύ προσωπική εργασία.
Επειδή λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά έχει βρεθεί ένα θέμα για το οποίο πρέπει να κατηγορείται και αυτό λέγεται «ΠΗΓΗ».
Τι είναι όμως η «ΠΗΓΗ»;
Η «ΠΗΓΗ» είναι ένα φυσικό φαινόμενο και δημόσιο αγαθό.
Που ευρίσκεται η «ΠΗΓΗ»;
Ανέκαθεν ευρίσκετε μέσα στα γεωγραφικά όρια της κοινότητας Μονοπωλάτων και ειδικότερα στα όρια του οικισμού Παρισάτων που ανήκει στην κοινότητα Μονοπωλάτων.
Ποιος έκανε παρεμβάσεις στο χώρο της «ΠΗΓΗΣ»;
Και η κοινότητα Ριφίου.
Σήμερα η «ΠΗΓΗ», ως δημοτικός χώρος, ανήκει στο δήμο Ληξουρίου το μοναδικό νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού σε ολόκληρη την Παλική και η οποία ευρίσκεται μέσα στα γεωγραφικά όρια του δημοτικού διαμερίσματος Μονοπωλάτων.
Η πραγματικότητα λοιπόν για το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι αυτή είτε θέλουν να το παραδεχτούν κάποιοι είτε όχι, εξάλλου και το κτηματολόγιο το οποίο δημιουργείται αυτή την περίοδο στην περιοχή μας είναι βέβαιο ότι θα έχει αυτό το αποτέλεσμα αφού δεν μπορεί να υπάρξει άλλο. Την δήλωση ιδιοκτησίας προς το κτηματολόγιο μπορεί να την κάνει μόνο ο δήμος Ληξουρίου. Η «ΠΗΓΗ» δεν είναι ένας ενιαίος χώρος αλλά αποτελείται από δύο ανεξάρτητου γήπεδα τα οποία καλό θα είναι να αποτυπωθούν σωστά (τοπογραφικό) για να δηλωθούν, ούτως ώστε να μην υπάρχουν διαφωνίες με τις γειτονικές ιδιοκτησίες.
Όταν λοιπόν η κοινότητα Ριφίου ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας έκανε κάποιες παρεμβάσεις ( και σωστά τις έκανε γιατί το νερό που όλοι πίναμε τότε ήταν πολύτιμο ) ήταν σαν να έκανε ιδιώτης εργασίες σε γειτονικό οικόπεδο γιατί εξυπηρετείτο από αυτές.
Προς τι λοιπόν η φασαρία;
Μήπως είναι ένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο πρόκειται να γίνει εκμεταλλεύσιμο και να φέρει έσοδα;
Ή η φασαρία γίνεται για το ποιος θα καθαρίζει το χώρο;
Εδώ θα παραθέσω κάποια γεγονότα μήπως και γίνει κατανοητό και το παραπάνω.
Την δεκαετία του 1970 ο σύλλογος Δαμουλιανάδων της Αθήνας με τις δικές του οικονομικές δυνατότητες (υπήρχαν τότε) έφτιαξε το μαγαζί στην Πλαγιά και το έφτιαξε σε κοινοτικό χώρο.
Σήμερα το μαγαζί αυτό ανήκει στο δήμο Ληξουρίου και η διαχείριση του γίνεται από αυτόν, τα όποια έσοδα υπάρχουν από ενοίκια πηγαίνουν στον δήμο Ληξουρίου και τα προηγούμενα χρόνια στο δήμο Κεφαλονιάς και όχι στο χωριό.
Εμείς οι Δαμουλιανάδες, που με δικά μας χρήματα φτιάχτηκε, το μόνο κέρδος που έχουμε είναι να το βλέπουμε ανοιχτό για να εξυπηρετεί εμάς και τον κάθε επισκέπτη. Το ίδιο συμβαίνει και με το «ΚΑΛΛΙΟΠΕΙΟ» το οποίο κατασκευάστηκε από ιδιώτη σε ιδιωτικό οικόπεδο, παραδόθηκε τότε στην κοινότητα και σήμερα ανήκει στο δήμο καθώς επίσης και το σχολείο.
Τι συμβαίνει όμως τώρα στην «ΠΗΓΗ»;
Άρης ήταν ο θεός του πολέμου κατά την μυθολογία.
Άρης είναι και ο άνθρωπος της ειρήνης, της συμφιλίωσης, της συζήτησης και της συνεργασίας σήμερα ως πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος Ριφίου.
Ο πρόεδρος επέλεξε αυτόν τον δρόμο για να λύσει ένα θέμα που δεν ήταν εύκολο και υπήρξε συμφωνία μεταξύ των δύο προέδρων με έγκριση της γεν. συνέλευσης του χωριού.
Ατυχώς κατ εμέ κάποιοι επέλεξαν τον δρόμο του πολέμου δυναμιτίζοντας την συμφωνία που είχε γίνει.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο πρόεδρος του συλλόγου των Ριφιωτών σε συνεννόηση μαζί του πήγαν δύο Ριφιώτες και καθάρισαν το χώρο της «ΠΗΓΗΣ». Σε δημοσίευση του μάλιστα αναφέρεται με ειρωνικά σχόλια για τους «κάποιους καημένους», όπως λέει, που ήρθαν δεύτεροι και σε δεύτερη δημοσίευση καταφέρεται κατά του προέδρου του χωριού, χρησιμοποιώντας και τον χαρακτηρισμό «δικτακτορίσκος» γιατί δεν στήριξε την επιλογή του.
Αγαπητέ πρόεδρε, δεν ξέρω αν έχεις κατανοήσει τι έχει συμβεί.
Έστειλες δύο Ριφιώτες και αμέσως μετά πήγαν δεκαπέντε Μονοπωλάδες και Παρισάδες και αποκαθάρισαν αν θέλεις, κλάδεψαν, έκαψαν, άσπρισαν και έστειλαν ένα μήνυμα, «μολών λαβέ». Τι θα κάνεις τώρα; Θα στείλεις μήπως δεκαπέντε Ριφιώτες να πιαστούν στα χέρια με τους «καημένους» ή θα ακολουθήσεις την δικαστική οδό όπως λέγεται; Δεν σου συνιστώ καμία απ τις δύο επιλογές.
Αφού λοιπόν συνέβησαν όλα αυτά ζητείται από τον πρόεδρο του χωριού, τον χωρίς Δ.Σ. και σφραγίδα, να βγάλει το φίδι από την τρύπα επικαλούμενοι ιδιοκτησιακό καθεστώς της κοινότητας Ριφίου, που δεν υπάρχει πια (ως κοινότητα). Μα αν υπάρχει ιδιοκτησία, παρουσιάστε την ή αποδείξτε την και όλα λύνονται.
Το λέω για μια ακόμα φορά, Η «ΠΗΓΗ» είναι δημοτικός χώρος, ευρίσκεται στο δημοτικό διαμέρισμα Μονοπωλάτων και ανήκει στο δήμο Ληξουρίου και δεν μπορεί να ανήκει ούτε στην κοινότητα Ριφίου (πρώην), ούτε στην κοινότητα Μονοπωλάτων (πρώην).
Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει εκτός και αν ξαναγίνουμε πάλι κοινότητες. Άρα υπέρ ποίου νομικού προσώπου διεκδικείται την ιδιοκτησία της «ΠΗΓΗΣ»; Προφανώς ενδιαφέρεστε μόνο για τον καθαρισμό. Ο μόνος φορέας που μπορεί να διεκδικήσει ιδιοκτησία είναι ο πολιτιστικός σύλλογος Ριφιωτών ως το μόνο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και τούτο αν έχει κατοχυρώσει ή πρόκειται να κατοχυρώσει τίτλο ιδιοκτησίας του χώρου.
Οπότε η όποια εμπλοκή του δημοτικού διαμερίσματος Ριφίου στο χώρο της «ΠΗΓΗΣ» μπορεί να γίνει μόνο μετά από συμφωνία μεταξύ των δύο προέδρων των δημοτικών διαμερισμάτων.
Τα όρια του δημοτικού διαμερίσματος Ριφίου και του δημοτικού διαμερίσματος Μονοπωλάτων είναι στο μονοπάτι που οδηγεί στο εξωκλήσι του Αϊ Γιώργη για το οποίο έξι χρόνια μετά τους σεισμούς δεν ενδιαφέρθηκε κανένας φορέας να κάνει μια αίτηση στο ΤΑΣ (Ταμείο Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων) για την αποκατάσταση των ζημιών, όπως και για το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου που είναι ετοιμόρροπο και μπορεί να προκληθεί ατύχημα, παρόλο που και τα δύο εκτός από την θρησκευτική τους αξία έχουν και πολιτιστική αξία.
Για αυτά βεβαίως ενδιαφέρθηκε ο σημερινός πρόεδρος του χωριού αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων του.
Επιτρέψτε μου να πω ότι όποιος εκπροσωπεί οποιοδήποτε φορέα, πολιτικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, τοπικής αυτοδιοίκησης, ασκεί πολιτική και κατά συνέπεια είναι πρόσωπο πολιτικό, άρα κρίνεται.
Με το δικαίωμα λοιπόν του πολίτη αυτού του τόπου μπορώ και εγώ να κρίνω θέσεις, απόψεις και πράξεις τέτοιων προσώπων σεβόμενος ωστόσο τα πρόσωπα που τις εκφράζουν αλλά με το δικαίωμα να μην συμφωνώ μαζί τους. Εξάλλου και οι κρίνοντες κρίνονται.
Οι σοφοί πρόγονοι μας έλεγαν: «Ο λόγος φέρνει αντίλογο και η γροθιά μαχαίρι». Κανένα πρόβλημα δεν λύνεται με τσαμπουκά, μόνο η συζήτηση και η συνεργασία φέρνει αποτέλεσμα και στο ζήτημα της «ΠΗΓΗΣ» μπορεί να υπάρξει τέτοιο μόνο δια αυτού του τρόπου. Ο πρόεδρος του χωριού είχε επιλέξει το σωστό δρόμο.
Δεν υπερασπίζομαι το πρόσωπο του προέδρου αλλά τον θεσμό του.
Είναι ο απόλυτος εκπρόσωπος και εκφραστής του χωριού, του κάθε χωριού, εφαρμόζοντας πάντα την πλειοψηφική άποψη αυτού, η οποία άποψη εκτός από νόμιμη πρέπει να είναι και λογική. Οι αρμοδιότητες κάθε φορέα είναι καθορισμένες είτε από τους νόμους είτε από το καταστατικό. Ο κάθε ένας ας μην υπερβαίνει εαυτόν. Οι αρμοδιότητες των πολιτιστικών συλλόγων είναι πολιτιστικές εξωραϊστικές, πνευματικές καλλιτεχνικές κ.τ.λ.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον πρόεδρο του χωριού όπως παλιότερα δεν μπορούσε να υποκαταστήσει το κοινοτικό συμβούλιο.
Και για την «ΠΗΓΗ» θα μπορούσαν να υπάρξουν τέτοιες δράσεις. (Καταγραφή και ανάδειξη της ιστορίας της , μουσική βραδιά, εκδήλωση με οποιοδήποτε θέμα και άλλα.)
Όλους εμάς πιστεύω μας ενδιαφέρει ο χώρος αυτός να είναι καθαρός, περιποιημένος, αν είναι δυνατόν αναβαθμισμένος με την φροντίδα πρωτίστως του δήμου, των προέδρων των χωριών της περιοχής μας αλλά και εμάς των κατοίκων αυτής.
Σήμερα ο χώρος αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο ως χώρος αναψυχής, συνάντησης, συμφιλίωσης και συνεργασίας από όλους.
Το Ρίφι είναι ένα μικρό χωριό, λίγοι οι Ριφιώτες, λιγότεροι οι κάτοικοι του, γι αυτό δεν περισσεύει κανένας.
Τούτες δε τις δύσκολες ώρες που βαλλόμαστε από διάφορα γεγονότα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ενότητα, εμπιστοσύνη του ενός στον άλλον, χαμηλοί και εποικοδομητικοί τόνοι, αλληλεγγύη και μαζική δουλειά για να ξεπεραστούν μικρά ή μεγάλα προβλήματα.
Με μπροστάρη τον πρόεδρο , τον κάθε πρόεδρο του Δ.Δ., συνεπικουρούμενο και από το σύλλογο και όλους τους κατοίκους πρέπει να υπάρχει ένας και μόνο στόχος, να πάει το χωριό ένα βήμα πάρα πέρα στις δύσκολες συγκυρίες που ζούμε.
Με τις παραπάνω σκέψεις και απόψεις μου θέλω να συμβάλω αποκλειστικά και μόνο τόσο στην ενημέρωση όσο και στην εξεύρεση λύσης για το χώρο της «ΠΗΓΗΣ» η οποία από ανέκαθεν υπήρξε τόπος αναφοράς όλων μας.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΛΛΙΩΡΗΣ
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=253823629340277&id=118406666215308
