Δεν ξέρω πλέον αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω!
Νέο επεισόδιο: ακολούθησα τη διαδρομή που φαίνεται στη σειρά φωτογραφιών για να πάω στο περίπτερο. Όπως βλέπετε, απρόσκοπτη η πρόσβαση στο γνωστό μαγαζί της πλατείας!
Δίπλα ακριβώς, οι φωστήρες μηχανικοί και εργάτες του έργου θεώρησαν σωστό να στηρίξουν δίχτυ σε σιδεροβεργες για να αποκλείσουν το εργοτάξιο, “προστατεύοντας” έτσι το κοινό. Ο κόσμος φυσικά καβαλουσε το δίχτυ και προχωρούσε κανονικά! Τι να κάνει;;;;
Με βλέπει έντρομος ο σερβιτόρος του μαγαζιού, νομίζει ότι έχω μπλεχτεί στο δίχτυ και έρχεται να με βοηθήσει. Δεν έχω ανάγκη εγώ του λέω, αλλά βλέπεις τι παγίδα είναι αυτή για τον κόσμο;;;; “γιατί δεν περάσατε μέσα από το μαγαζί;” με ρωτάει. “Δεν περνάω από ξένα μαγαζιά! Και αυτή τη στιγμή θα ξηλωσω το δίχτυ για να μην τσακιστεί κανένας άνθρωπος και αν σε ρωτήσει κανείς ποιος το έκανε σε παρακαλώ να τους πεις!!!”
Εννοείται το ξήλωσα και το πέταξα στην άκρη το δίχτυ: όση ώρα μιλούσα με το σερβιτόρο μια κοπέλα το είχε καβαλήσει κι αυτή με άνεση, οι παππούδες και γιαγιάδες όμως δεν έχουν τέτοια ευχέρεια!!!
Και κάνω υπομονή μέχρι αύριο το πρωί….
Από το fb της Μινας Θεοφιλατου