Χθες επιστρέφοντας στο σπίτι μου,στο προπορευόμενο αυτοκίνητο ο οδηγός ανοίγει το παράθυρο και εκσφενδονίζει ένα άδειο κουτί από αναψυκτικό στο δρόμο.
Με αφορμή το γεγονός αυτό,στο νεαρό φίλο οδηγό και σε όσους λειτουργούν κάπως έτσι ,
θα αφιερώσω μια παλαιότερη δημοσίευση μου αλλά όπως διαπιστώνω πάντα επικαιρη.
Με αγάπη …
«Το μήνυμα της καραμέλας
Εκμεταλλευόμενος την επαγγελματική μου ιδιότητα και τη συμμετοχή που χαίρομαι να έχω κάθε φορά στη γέννηση – Ανατολή μιας νέας ζωής θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα αγάπης στις νέες και στους νέους και κυρίως σε αυτούς που δημιουργούν ή θα δημιουργήσουν μια νέα οικογένεια.
Όταν ήμουν μικρός τα πρώτα μου βιώματα και θύμησες είχαν να κάνουν με μια απλή καραμέλα και θα αναρωτιέστε τι εννοώ…
Για παράδειγμα όταν οι γονείς μου μού έλεγαν μην πάρεις ποτέ καραμέλα από αγνώστους άρχισα να καταλαβαίνω τη σημασία του ελέγχου του περιβάλλοντος μου και να κρίνω ποιον θεωρώ γνωστό ή άγνωστο, οικείο ή ξένο.
Πόσοι αλήθεια «άγνωστοι» σήμερα με διάφορες «καραμέλες» ξεγελούν μικρά και μεγάλα παιδιά;
Αργότερα όταν μου έλεγαν μη κλέψεις ποτέ καραμέλα από άλλο παιδάκι ήταν το πρώτο μήνυμα σεβασμού προς τον άλλο
Όταν ήξερα ότι τακτοποιώντας το δωμάτιο μου θα κέρδιζα μια καραμέλα ήταν ένα πρώτο μήνυμα ότι τα καλά κόποις κτώνται
Όταν μάθαινα να πετάω το χαρτάκι της καραμέλας στα σκουπίδια και όχι στο δρόμο ήταν ένα μήνυμα σεβασμού στο περιβάλλον και στο «χώρο» μου
Όταν μου πρωτοείπαν ότι αν έχω δυο καραμέλες μπορώ να δώσω τη μια σε άλλο παιδάκι κατάλαβα τι σημαίνει να προσφέρω
Κι ακόμα όταν μου φώναζαν ότι οι πολλές καραμέλες δεν κάνουν καλό άρχισα να συνειδητοποιώ την αξία του μέτρου
Αυτή την περίφημη καραμέλα οι πρώτοι που έχουν τη χαρά αλλά και την ευθύνη να την κρατούν σε κάθε γενιά είναι οι γονείς και η οικογένεια
Το μόνο που χρειάζεται πιστεύω στη «διαχείριση» της είναι να αφιερώσουμε χρόνο και αληθινή αγάπη στα παιδιά (κυρίως και πριν ακόμη αυτά πάνε σχολείο)
Μέσα από αυτήν την «καραμέλα» μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε θεμελιώδεις αξιες όπως ο σεβασμός (στο γονιό, στο φίλο, στη σύντροφο, στο σύντροφο, στο συμμαθητή ,στον αντίπαλο, στον ηλικιωμένο, στον κάθε έναν), η τήρηση του μέτρου στα ευχάριστα και στα
επώδυνα, και η προοδος(η προσπάθεια να ανεβάζουμε τον προσωπικό μας πήχη ψηλότερα και όχι να τον κατεβάζουμε εκεί που κάποιοι θέλουν, για να μας κάνουν να πιστεψουμε πως είμαστε χαρούμενοι)
Τέλος όπως στον πυρήνα κάθε κυττάρου υπάρχει θωρακισμένο το γενετικό του υλικό που καθορίζει την ταυτότητα του,έτσι και την κάθε κοινωνία την καθορίζει ο πυρήνας της ·η οικογένεια
Μέσα από την κάθε οικογένεια μπορούμε να διεκδικήσουμε μια πρώτη ανάσταση ηθών.»
Από το fb του Fotis Avgoustatos
