Μια από τις πολλές επιθυµίες που έχει ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός, πέραν αυτής που εξοµολογείται συχνά στους συνεργάτες του µε τη φράση «θέλω να κλείσω ιστορικές εκκρεµότητες», είναι να τερµατίσει τον συνταγµατικό βίο της κυβέρνησής του. Για τον πρωθυπουργό το ιδανικό σενάριο θα ήταν να προκηρυχθούν οι εκλογές τον Σεπτέµβριο του 2019 ώστε να διενεργηθούν τον Οκτώβριο µε την αξιοποίηση της σχετικής συνταγµατικής διάταξης, και φυσικά να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή βεβαίως είναι η πολιτική στόχευση του Μεγάρου Μαξίµου. ∆ιότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει καλά ότι εάν δεν πάρει στα χέρια του ακριβείς δηµοσκοπήσεις των επόµενων µηνών κι αν δεν υπάρξει κατάληξη σε µείζονα θέµατα που βρίσκονται σε εκκρεµότητα όπως η Συµφωνία των Πρεσπών και η συνταγµατική αναθεώρηση, δεν θα είναι εύκολο να οδηγηθεί σε κάποια οριστική απόφαση σε σχέση µε τον χρόνο της εθνικής κάλπης.
Οι προφανείς επιλογές που έχει µπροστά του το Μαξίµου είναι τρεις: Εκλογές το φθινόπωρο µε εξάντληση τετραετίας, εκλογές τον Μάιο παράλληλα µε τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές ή ακόµη και κάλπες τον Μάρτιο συνδεδεµένες µε το κλίµα και της µετρήσεις της περιόδου και όχι µε την κυβερνητική βιωσιµότητα.
Η κατάσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης µετά και τον µεγάλο χαµό της κόντρας Κοτζιά – Καµµένου και της αποχώρησης του πρώτου φαίνεται πως έχει οµαλοποιηθεί. Ο τέως υπουργός Εξωτερικών δείχνει πως δεν επιθυµεί να προκαλέσει φθορά στην κυβέρνηση, ο δε υπουργός Αµυνας έχει κατεβάσει τους τόνους και πορεύεται χωρίς να δίνει αφορµές για ενδοκυβερνητικές αναταράξεις.
∆εν βιάζεται
Μάλιστα καλά πληροφορηµένες πηγές αναφέρουν πως εφόσον η Συµφωνία των Πρεσπών έρθει στο ελληνικό Κοινοβούλιο, τότε οι ΑΝΕΛ θα αποχωρήσουν µεν από την κυβέρνηση, δηλαδή θα φύγουν από τα υπουργεία, χωρίς ωστόσο να αποσύρουν την εµπιστοσύνη τους από αυτή. Με βάση αυτές τις πληροφορίες ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κάποιον λόγο να βιάζεται να στήσει τριπλές κάλπες τον Μάιο.
Με την κυβερνητική σταθερότητα διασφαλισµένη ο πιλότος για τις αποφάσεις του Μεγάρου Μαξίµου θα είναι σε µεγάλο βαθµό οι δηµοσκοπήσεις της περιόδου γύρω στα τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου.
Κατά το σκεπτικό αρµόδιων παραγόντων, εάν τον Μάρτιο/Απρίλιο οι µετρήσεις δείχνουν ισοπαλία ανάµεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν∆, τότε η κυβέρνηση θα αφήσει τις εκλογές για το φθινόπωρο πιστεύοντας ότι ακολουθώντας την ανοδική τάση θα έχει το πλεονέκτηµα να περάσει µπροστά και να κόψει πρώτη το νήµα στις κάλπες.
Αυτό θεωρητικώς σηµαίνει ότι στις αρχές της άνοιξης οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες (πακέτο ∆ΕΘ, προσλήψεις στο ∆ηµόσιο, επαναφορά συλλογικών διαπραγµατεύσεων, αύξηση κατώτατου µισθού, νέα ρύθµιση για 120 δόσεις) θα έχουν αποδώσει καρπούς στην κοινωνία κάνοντας τους µέχρι τώρα αναποφάσιστους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να ανανεώσουν την εµπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Εάν στο διάστηµα αυτό θα έχει περάσει από τη Βουλή το «Μακεδονικό», θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της συνταγµατικής αναθεώρησης και ενδεχοµένως θα έχει πάρει σάρκα και οστά η συµφωνία Πολιτείας-Εκκλησίας, τότε εκτιµάται ότι το κυβερνών κόµµα θα έχει κερδίσει πόντους και θα επιδιώξει την ανατροπή. Παρ’ όλα αυτά το πιο προφανές σενάριο θέλει τις βουλευτικές εκλογές να διεξάγονται ταυτόχρονα µε τις ευρωεκλογές.
Εάν το Μαξίµου καταλήξει σ’ αυτή την απόφαση, αυτό σηµαίνει λογικά ότι η Ν∆ θα προηγείται στις δηµοσκοπήσεις µε µία διαφορά περί τις 4-6 µονάδες. Με τέτοια δηµοσκοπικά ευρήµατα στα χέρια του ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποκλείεται να διαλέξει παράλληλες κάλπες και για να µειωθεί η απόσταση και για να µη σηµατοδοτήσουν οι ευρωεκλογές µία σχετικά άνετη επικράτηση της Νέας ∆ηµοκρατίας.
Με τριπλές κάλπες η ψήφος παύει να είναι χαλαρή και η εκτόνωση της οργής των πολιτών µοιράζεται στις κάλπες είτε προς το ευρωκοινοβούλιο είτε προς το εθνικό κοινοβούλιο. Επίσης, οι αυτοδιοικητικές εκλογές φαίνεται πως είναι ικανές να δηµιουργήσουν προβλήµατα συσπείρωσης της Πειραιώς µε πολλούς «γαλάζιους» αντάρτες να ενθαρρύνουν µε την κάθοδό τους τη διάχυση της ψήφου γενικώς.
Οι εκλογές τον Μάιο θα µπορούσαν επίσης να αποτελέσουν «λύση» εάν διαπιστωθεί ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες αποχωρήσουν από την κυβέρνηση και συγχρόνως και από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κάτι που ενδεχοµένως να προκαλέσει δυσχέρεια στην κυβερνητική λειτουργία και να προκαλέσει πιέσεις από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης για άµεση προσφυγή σε κάλπες.
Πιο αδύναµο, όχι όµως και απίθανο, θεωρείται το σενάριο των εκλογών τον Μάρτιο. Για να προσφύγουν ωστόσο ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του σ’ αυτήν την επιλογή σηµαίνει ότι οι πολιτικές και δηµοσκοπικές συνθήκες θα είναι τέτοιες που θα ευνοήσουν µίας µορφής εκλογικό αιφνιδιασµό.
Κοινώς ότι από τώρα µέχρι τον Φεβρουάριο τα πράγµατα θα εξελιχθούν τόσο οµαλά και θα υπάρξει µεταστροφή στην κοινωνία που θα επιτρέψει µία πολιτική κίνηση πρόωρων εκλογών. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δεχθεί σχετικές εισηγήσεις, στον αντίποδα όµως κορυφαία στελέχη τού επισηµαίνουν πως δεν έχει κανέναν λόγο να βιάζεται.
Ατού στα χέρια του πρωθυπουργού θα µπορούσε να αποδειχθεί η επίτευξη συµφωνίας µε την Εκκλησία για τη νοµική κατοχύρωση της µισθοδοσίας τους και του ασφαλιστικού τους ώστε οι κληρικοί να δεχθούν να αποχωρήσουν από το ∆ηµόσιο και µία επιτυχηµένη ολοκλήρωση της συνταγµατικής διαδικασίας από τη σηµερινή Βουλή.
Στα συν ενός στρωµένου προεκλογικού τοπίου θα µετρούσε και µία δικαστική εξέλιξη στην υπόθεση Novartis, για την οποία όµως κανείς δεν µπορεί να κάνει εκτιµήσεις.
Αναδημοσίευση από www.ethnos.gr
