Έλεγα πως θα την γλίτωνα από τον φίλο μου τον Κώστα.
Αμ δε …
Εκεί που είχαμε προγραμματίσει να πάμε συντεταγμένοι ήσυχα και απλά για να φάμε την βραστή μας γίδα στο καθιερωμένο νεκρόδειπνο μας απολάει μια κλωτσιά και μας στέλνει αδιάβαστους ο αθεόφοβος.
Να πάμε λέει ο Κώστας να σπείρουμε πρώτα τα «δόντια του δράκοντα» για να μας ανοίξει και η όρεξη και μετά να πάμε να βράσουμε τις αγριόγιδες του Γαρούφαλου που καιρό τώρα ξυόνται στην γκλίτσα του τσοπάνη.
Δίκιο έχει ο Κώστας. Έμεινε το χωράφι χέρσο πολλά χρόνια και τις φύτρες από τα δόντια του δράκοντα που σπέρναμε τόσο καιρό τις έφαγε η αδράνεια, η λήθη και η αμνημοσύνη της εποχής μας.
Δυστυχώς χρειάζεται για μια ακόμη φορά να σπείρουμε τα «δόντια του δράκοντα» φίλε Κώστα μόνο που για κάποιους σαν και εμένα, ψυχικά και σωματικά καταπονημένους, φαντάζει να είναι και η τελευταία.
http://kefalonitis-onos.blogspot.com/20…/…/blog-post_66.html
Από το fb του Μάκη Μεταξά
