Μυκηναικός τάφος Τζαννάτων: Ένα γράμμα σε αυτούς που ξέρουν

Περίμενα οι εκπρόσωποι μας που επισκέφτηκαν την Κυρία Υπουργό Πολιτισμού με μια ανακοίνωση τους να ενημερώσουν τους Κεφαλονίτες για τα αποτελέσματα της συνάντησης.

Περίμενα, όχι με «διαρροές διά του Τύπου», να μας πληροφορήσουν για την τύχη αυτού του Μοναδικού Μνημείου και την άποψη της αρμόδιας Υπουργού.

Με εκπλήσσει η σιγή εκείνων που έπρεπε να ομιλούν.

Αλλά…

Απευθύνομαι σε «αυτούς που ξέρουν».

Σε όσους δαπάνησαν χρήμα, χρόνο, ψυχή ,ζωή και αίμα στην ανασκαφή, στις ανασκαφές στα Τζαννάτα και στην Ρίζα.

Σε όσους βρέθηκαν εκεί και συνάντησαν το νήμα της Ιστορίας.

Στα «παιδιά» της εποχής της Νιότης μας.

Το γράφω καθαρά.

Στο Υπουργείο προσπάθησαν να μας πείσουν «πως δεν υπήρξαμε ποτέ».

Ισχυρίστηκαν με επιμονή πως «δεν υπάρχει μελέτη», πως το πρωτόκολλο που αναφέρεται δεν αντιστοιχεί σε μελέτη για τον Τάφο των Τζαννάτων, πως πιθανότατα είναι πλαστό ή παραποιημένο και πως τελικά «κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανημαρκίας».

Ήταν θέμα Τιμής να αποδείξουμε αυτό που ήδη και εξαρχής ήξεραν στο Υπουργείο.

Ότι υπάρχει μελέτη που έχουν οι ίδιοι εγκρίνει και που βρίσκεται στα χέρια τους αλλά και στα χέρια της συναρμόδιας Περιφέρειας Ιονίων Νήσων και στα χέρια της επίσης συναρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Φοβάμαι πως δεν είναι μια ακόμα περίπτωση που το Ελληνικό Κράτος, η Κυβέρνηση, το Υπουργείο του Πολιτισμού υπακούει στο «μη γνώτω η αριστερά τι ποιεί η δεξιά».

Δεν θα δώσουμε όμως σε κανέναν την ευκαιρία να πει «δεν ήξερα».

Η μελέτη με τις εγκρίσεις βρίσκεται στα χέρια των αρμοδίων που πιά δεν έχουν την δυνατότητα και το δικαίωμα στην «άγνοια».

Παρόλα αυτά πιστεύω ότι το έργο δεν θα γίνει.

Θα βρουνε μια νέα δικαιολογία.

Ίσως τον χρόνο, ίσως κάποιο λάθος «στην μετάφραση».

Δεν πείθομαι πως δεν μπορούσαν «να βρούνε» την μελέτη που ήταν στα συρτάρια τους.

Μακάρι να κάνω λάθος.

Πιστεύω όμως πως δεν θέλουν.

Είναι ένα σύστημα που ψάχνει για δικαιολογίες και όχι για λύσεις.

Και αν δεν «ξέρανε» πως η μελέτη είναι στα χέρια τους, με τρομάζει η άγνοια τους.

Είναι άγνοια, μα πιο πολύ είναι Ντροπή.

Στις 14 Ιανουαρίου-1994 βρέθηκε στην Κεφαλονιά η Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη.

Ήρθε να εγκαινιάσει το Θέατρο Κέφαλος.

Πιο πολύ ήθελε να πάει στα Τζαννάτα να επισκευθεί τον Τάφο.

Τότε ο Καθηγητής Λάζαρος Κολόνας προχωρούσε στην ανασκαφή.

Περιμέναμε όλοι την Μελίνα.

Το ελικόπτερο πέρασε από τα Τζαννάτα αλλά η Μελίνα δεν μπόρεσε να επισκεφθεί τον Τάφο.

Η υγεία της είχε επιδεινωθεί και έφυγε αμέσως για την Αθήνα και από κει στην Νέα Υόρκη όπου πέθανε 50 μέρες μετά, στις 5 Μαρτίου του 1994.

Αυτή η Υπουργός έφυγε με το διατυπωμένο ερώτημα της «Ποιος είναι ο Άρχοντας των Τζαννάτων;»

Ένα ερώτημα που θα απαντηθεί στο μέλλον.

Ο Άρχοντας στα Τζαννάτα περιμένει 3500 χρόνια.

Τίποτα δεν πάει χαμένο.

Και αν το σημερινό πολιτικό προσωπικό δεν αποδειχτεί ικανό να αναδείξει ένα μοναδικό για την Βορειοδυτική Ελλάδα Μνημείο, θα έρθει η στιγμή, θα έρθει ο χρόνος.

Τον Πάπα Ουρβανό δεν τον θυμάται κανένας αλλά όλοι και κύρια η Ιστορία θυμάται τον Γαλιλαίο.

Του Ελύτη από το «Εκ του Πλησίον»

——–

Υ.Γ Ελπίζω να κάνω λάθος.

Θα περιμένουμε και θα ζούμε έτσι και αλλιώς πάντα «με ανοικτά πανιά και ανεβασμένη άγκυρα»