Είναι γεγονός ότι εισερχόμεθα σε άλλη εποχή από πλευράς πολιτιστικής ατμόσφαιρας και κοινωνικών αντιλήψεων. Η επιλογή της Δημοτικής Αρχής Μιχαλάτου να βάλει λουκέτο στο Μέγαρο, τηρώντας μία λαϊκίστικη προεκλογική της δέσμευση αποτελεί σαφές πισωγύρισμα καθώς ένας χώρος που πρόβαλε και τιμούσε την Κεφαλονιά κινδυνεύει να μετατραπεί σε …στάβλο.
Και βεβαίως η άποψη να μετατραπεί το πρώην Δημαρχιακό κτίριο σε Πινακοθήκη είναι μία εναλλακτική λύση, από την άλλη όμως οι επαΐοντες γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου απλό και μπορεί να “σκαλώσει” σε άπειρα γραφειοκρατικά κωλήματα.
Παράλληλα είναι αισθητή στη νέα Δημοτική Αρχή η απουσία προσώπων που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της Κεφαλονιάς ως ένα κομμάτι της Ευρώπης. Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να μας πει ποιος θα αναλάβει το ρόλο του Βαγγέλη Κεκάτου ο οποίος εκπροσωπούσε το νησί δίνοντάς του την απαραίτητη Επτανησιακή αίγλη;
Είναι εύκολο δηλαδή κάποιος να κλείνει το Μέγαρο όπως ήταν εύκολο να ειρωνεύονται τον Κεκάτο, όταν ο τελευταίος έδινε μαθήματα κοσμοπολιτισμού, το ερώτημα όμως είναι “αυτό που ήρθε έχει να προτείνει κάτι καλύτερο τόσο επί της ουσίας όσο και από άποψη εικόνας”;
Απλά, χαλαρά ερωτήματα προς “τροφή σκέψης”….
Δύο διαφορετικοί κόσμοι στο νησί μας…
Αναδημοσιευση από www.portoni.gr
