Ειλικρινά όσον αφορά τα μέτρα που λαμβάνονται στην Ελλάδα για διάφορα σημαντικά ζητήματα, δεν κοιτάζω και πολύ εκτός συνόρων προκειμένου να κρίνω την ειλικρίνεια, την εντιμότητα αλλά και την αποτελεσματικότητα τους.
Όχι γιατί με ενοχλεί, απαραίτητα, η παγκοσμιοποίηση αλλά γιατί πιστεύω ότι κάθε χώρα, κράτος, λαός έχουν τις ιδιαιτερότητες τους όπως αυτές διαμορφώνονται από κοινωνικές και πολιτισμικές καταστάσεις που έχουν πορεία ετών.
Για να μην πολυλογώ δεν ξέρω αν και πόσο, αλλά προηγμένα κράτη στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο κάνουν τους πολίτες τους χαφιέδες επί χρήμασι αλλά και πολλά να ήταν δεν με απασχολεί ιδιαίτερα.
Γενικά αποφεύγω να κρίνω με τη λογική ότι η πλειοψηφία έχει δίκιο ντε και καλά οπότε πρέπει να αποδεχθούμε και την κρίση της, άρα και τις αποφάσεις που αυτή αποδέχεται. Αν δηλαδή οι Γερμανοί ή οι Άγγλοι και οι Γάλλοι έχουν δεχθεί (δεν το.γνωριζω και δεν το έψαξα γιατί -επαναλαμβάνω- δεν με ενδιαφέρει) να καρφώνουν τους συμπολίτες τους, για εμένα δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνουν και οι Έλληνες.
Η κουβέντα έχει να κάνει με το σύστημα ηλεκτρονικής καταγγελίας για αποδείξεις μαϊμού το οποίο έθεσε σε λειτουργία το κράτος και υποδεχθηκαν με ενθουσιασμό όπως αποδεικνύεται εκατοντάδες συμπολίτες μας, με αποτέλεσμα να γίνουν χιλιάδες καταγγελίες μέσω της ειδικής εφαρμογής που υπάρχει.
Πιθανότατα να πείτε “γιατί όχι;” από τη στιγμή που όποια επιχείρηση δεν εκδίδει νόμιμη απόδειξη και παρανομεί, κλέβει το κράτος, άρα έμμεσα την τεσπη όλων μας όσον αφορά τους φόρους. Και αν μείνουμε μόνο σε αυτό θα μπορούσαμε και να συμφωνήσουμε. Ειδικά αυτοί που δεν έχουμε και κάτι να κρύψουμε και είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Έλα όμως που δεν μένει εδώ το θέμα.
Θα περάσω πολύ γρήγορα το κομμάτι που λέει το τι ακριβώς γίνεται με αυτούς τους φόρους όταν παιδεία και υγεία είναι για τα . μπάζα. Αν το ξεκινήσω θα γράψουμε εγκυκλοπαίδεια.
Για εμένα το ηθικό ζήτημα είναι πολύ βαρύτερο. Το κράτος δίνει χρηματική ανταμοιβή για όποιον αποδειχθεί ότι η καταγγελία του για μαϊμού απόδειξη ευσταθεί. Δεν του ζητάει να κάνει το καθήκον του ως πολίτης (υπό συζήτηση και αυτό) αλλά τον θέλει αμοιβόμενο Ιούδα. Και στο μυαλό μου, ακόμα και αν δεν μπορώ να το αποδείξω με οποία έρευνα, είναι δεδομένο ότι το μεγάλο ποσοστό από αυτούς.τους (πολλούς) που.μπηκαν στη διαδικασία να υποδείξουν/καρφώσουν στο κράτος το έκαναν για ένα πιθανό μπόνους. Γιατί βρήκαν άλλη μια λοταρία. Όχι από ευαισθησία.
Το να κάνεις ζήτημα γιατί δεν σου έδωσαν απόδειξη σε ένα μαγαζί ή σου έφεραν δελτίο παραγγελίας αντί για απόδειξη είναι αποδεκτό στο μυαλό μου και το έχω κάνει γιατί δεν μου αρέσει το δούλεμα. Αλλά το έκανα εκείνη τη στιγμή.
Σκέφτομαι με αφορμή αυτό και τη λογική “ρουφιάνεψε για να πάρεις ένα χαρτζιλίκι” σε πόσα άλλα πράγματα μπορεί να επεκταθεί αυτό προκειμένου ο κρατικός μηχανισμός να καλύψει τη δικιά του αδυναμία (ή διαφθορά) το κομμάτι του ελέγχου.
Σκεφτείτε το λίγο και το τοπίο μπορεί να γίνει ακόμα πιο γκρίζο απ’ όσο είναι. Κάποιοι θα το χαρούν βέβαια γιατί ζουν για την ρουφιάνα αλλά για… ανώμαλους δεν .μιλάω.
Πηγή: gazzetta.gr
