Η Γιώτα Μπατιστάτου γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1993. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Αγαπούσε τα βιβλία και το διάβασμα από πολύ μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας ανακάλυψε ότι αγαπά εξίσου και τη συγγραφή. Το Δώρο της Ζωής που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής είναι το πρώτο της βιβλίο. Το μυθιστόρημα Αθώα Ένοχη, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις Εκδόσεις Ελκυστής, είναι το δεύτερο βιβλίο της. Αγαπά επίσης πολύ την ποίηση και στα μελλοντικά της σχέδια είναι η έκδοση συλλογής ερωτικών ποιημάτων.
Αποσπάσματα από το βιβλίο “Το Δώρο της Ζωής”:
«Καθετί που συμβαίνει στη ζωή μας είναι μια κατάσταση. Το αν η κατάσταση είναι θετική ή αρνητική το καθορίζουμε εμείς, με τις σκέψεις που κάνουμε για την εκάστοτε κατάσταση. Το μυστικό είναι να ψάχνουμε τα θετικά σε καθετί που μας συμβαίνει και να μην εστιάζουμε σε οτιδήποτε μοιάζει αρνητικό. Για παράδειγμα, τωρα εμείς καθόμαστε εδώ, σε αυτό το όμορφο μέρος. Αν αντί να σκεφτούμε όλη την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας, σκεφτούμε ότι το παγκάκι που καθόμαστε είναι σκληρό και άβολο, θα μετατρέψουμε το ότι καθόμαστε σε αυτό το μέρος σε μια αρνητική εμπειρία, γιατί θα έχουμε στρέψει την προσοχή μας σε κάτι αρνητικό, που όσο ασήμαντο κι αν είναι, δίνοντας την προσοχή μας σ’ αυτό, το μεγαλοποιούμε. Όσο περισσότερο σκεφτόμαστε πόσο άβολο είναι το παγκάκι, τόσο πιο μεγάλο θα γίνεται το πρόβλημα στο μυαλό μας, μέχρι που θα φαντάζει αφόρητο και εντέλει θα σκεφτούμε ότι θα ήταν καλύτερα να φύγουμε. Αν όμως αλλάξουμε τη σκέψη μας και πούμε ότι ευτυχώς που υπάρχει εδώ αυτό το παγκάκι και δε χρειάζεται να στεκόμαστε όρθιοι ή να κάτσουμε στο έδαφος, τότε θα βιώσουμε ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για το παγκάκι που πριν κατηγορούσαμε ως άβολο. Θα έχουμε εκτιμήσει αυτά που έχουμε, αντί να θεωρούμε ότι τα πράγματα θα έπρεπε να είναι καλύτερα από ό,τι είναι τώρα. Το να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε, αντί να παραπονιόμαστε για αυτά που δεν έχουμε και το να αναζητάμε τα θετικά στοιχεία σε κάθε μας εμπειρία είναι ένα πολύ δυνατό αγχολυτικό φάρμακο που γεμίζει το μυαλό με γαλήνη και χαρά».
…
«Σκέψου πόσο λογικό είναι να σκεφτόμαστε τα θετικά αντί για τα αρνητικά με την εξής παρομοίωση: πας σε ένα εστιατόριο για φαγητό και ξεφυλλίζεις το μενού. Αμέσως θα αρχίσεις να αναζητάς τα φαγητά που σου αρέσουν για να παραγγείλεις αυτό που θα σε ευχαριστήσει περισσότερο να σου φέρουν στο τραπέζι σου για να φας. Δε θα αρχίσεις να σκέφτεσαι ποια φαγητά είναι τα χειρότερα και τι αηδιαστικά που είναι. Αν δεις ένα πιάτο που δε σου αρέσει, θα το προσπεράσεις και θα πας παρακάτω για να ψάξεις να βρεις τι σου αρέσει περισσότερο, δε θα κάτσεις να σκέφτεσαι πόσο απαίσιο είναι το συγκεκριμένο φαγητό. Και θα παραγγείλεις μόνο ό,τι σου αρέσει, έχοντας απλά προσπεράσει με αδιαφορία τα πιάτα που δε σου άρεσαν. Έτσι πρέπει να κάνεις και με τις σκέψεις σου. Μην “παραγγέλνεις” δυσάρεστα πράγματα βάζοντάς τα στον νου σου, αλλά στρέφε την προσοχή σου σε αυτά που σου αρέσουν και επικεντρώσου μόνο σε όσα σε ευχαριστούν κι αυτά θα λαμβάνεις».
…
«Αυτή τη ζωηρή και δίχως όρια φαντασία που είχαμε παιδιά πρέπει να βρούμε ξανά. Αυτή που οι περισσότεροι κλειδώνουμε σε μια σκοτεινή γωνιά του νου και αφήνουμε να θαφτεί κάτω από τις ανησυχίες και τα προβλήματα της ενήλικης ζωής μας. Αυτή που με τη βία μας αναγκάζουν να τιθασεύουμε όσο μεγαλώνουμε, μέχρι που την κάνουμε να ασφυκτιά και παύει να κάνει όνειρα, σβήνει. Γιατί χάνει τόσο τη λάμψη της, που βλέπει παντού σκοτάδι. Δε διακρίνει πια καμία ελπίδα για να φαντάζεται ότι μπορεί να κατορθώσει σπουδαία πράγματα. Βλέπει παντού μόνο φράχτες και εμπόδια. Αυτή τη φαντασία πρέπει να απεγκλωβίσουμε και να αφήσουμε να φωτίσει ξανά τον νου μας, να σπάσουμε όλες τις αλυσίδες που μεγαλώνοντας φορτώσαμε πάνω του και κάναμε τη σκέψη μας μικρόπνοη και φτωχή. Και με συστηματική προσπάθεια μπορούμε να το καταφέρουμε. Μπορούμε να εξουσιάσουμε το μυαλό μας, αντί να είμαστε υποχείρια της στρεβλής σκέψης μας. Τα όρια που έχουμε βάλει στη σκέψη μας μόνο εμείς μπορούμε να τα βγάλουμε. Κανείς άλλος δεν μπορεί να σκεφτεί για λογαριασμό μας. Η επιλογή είναι δική μας και είναι στο χέρι μας να κάνουμε ό,τι αποφασίσουμε. Είμαστε οι κυρίαρχοι του νου μας και της ζωής μας. Πίστεψέ το με όλο σου το είναι».
Ποιήματα
ΕΥΧΗ ΣΤ’ ΑΣΤΕΡΙΑ
Μου είπες να κοιτάξω τ’ άστρα
και να κάνω μια ευχή.
Εγώ σήκωσα το βλέμμα μου
μόνο ως το ύψος των ματιών σου
κι ευχήθηκα για πάντα στη ζωή μου
ν’ αντικρίζω τόση ομορφιά.
Έκανα την ευχή που ζήτησες
στα πιο λαμπρά αστέρια.
ΑΝΕΞΙΤΗΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Είμαι το λευκό σου χαρτί.
Είσαι η πένα και το
ανεξίτηλο μελάνι.
Γράψε πάνω στο κορμί μου
τους πιο ερωτικούς σου
τίτλους και στίχους.
Χάραξε τον έρωτα πάνω μου
ανεξίτηλα να μη σβήσει ποτέ.
ΕΡΩΤΑΣ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ
Πόσο αγαπούσα πάντα τις
βροχερές ημέρες…
Ζεστό σπίτι, γλυκιά μυρωδιά
χειμώνα έξω απ’ το παράθυρο.
Έναν τέτοιο έρωτα ποθώ
να με κάνει να νιώθω όπως όταν βρέχει
και ν’ ακούμε τη βροχή αγκαλιά.
Έναν έρωτα σαν βροχή
μέσα του να περάσω
τον πιο ζεστό χειμώνα.
ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Μ’ αρέσει να διαβάζω ποίηση,
αλλά οι πιο ερωτικοί στίχοι
δεν έχουν γραφτεί σε χαρτί.
Κρύβονται μες στα μάτια σου
κάθε φορά που με κοιτάς
και μέσα στο μυαλό σου
κάθε φορά που με σκέφτεσαι.
Δεν έχω θελήσει ποτέ μου
τόσο έντονα να διαβάσω κάτι,
όσο λαχταρώ τους στίχους σου
αυτούς ν’ αποκρυπτογραφήσω.
ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ
Σου ζητώ να μου πεις
τι σκέφτεσαι κάθε φορά
που με κοιτάζεις μ’ αυτό
το βλέμμα που γυαλίζει
κι αγριεύει την όψη σου.
Μου λες να μη φοβάμαι
που ο έρωτας σ’ αγριεύει
κι ύστερα ακούω μόνο σιωπή
μα μες στα μάτια σου
οι σπίθες γίνονται φλόγες.
Κάθε φλόγα των ματιών σου
άπλωσέ τη στο κορμί μου
κρατώντας με στα χέρια σου
και με τα χάδια σου ψιθύρισέ μου
κάθε σκέψη που δε μου λες.
ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ
Με τρομάζει το βλέμμα σου
το έτοιμο να μου ορμήξει
και φοβάμαι αυτό που νιώθω
όταν σε σκέφτομαι.
Μέσα μου μαίνεται μια θύελλα που όλο
θεριεύει και τα κάνει όλα άνω κάτω.
Σε φοβάμαι γιατί με εθίζεις
κι όλα όσα λέει το βλέμμα σου
που με καταβροχθίζει
θέλω να μου τα πεις με το κορμί.
Σε φοβάμαι αλλά έχω μάθει
να τρέχω στον φόβο μου καταπάνω.
Πηγή: https://e-didaskalia.blogspot.com/
