Ένα συγκρότημα, μια τεράστια απάτη και μια αυτοκτονία υπό το βάρος των αποκαλύψεων…
Στις αρχές του 1990 ο Λένι Κράβιτς κάθεται σ’ ένα μπαρ και με ουίσκι πνίγει τον πόνο του. Μερικούς μήνες πριν είχε κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ του, το οποίο ενώ πηγαίνει εξαιρετικά σε πωλήσεις στην Ευρώπη, δεν γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ.
Ξαφνικά τον πλησιάζει κάποιος (ή κάποια, ανάλογα με το πού διαβάζεις την ιστορία) που μοιάζει να τον αναγνωρίζει. «Έι, εσύ δεν είναι εκείνος ο τραγουδιστής;», τον ρωτάει. Πριν όμως προλάβει να σχηματιστεί το χαμόγελο στα χείλη του καλλιτέχνη, έρχεται το απόλυτο ξενέρωμα. «Για μισό λεπτό. Είσαι ο Μίλι ή ο Βανίλι;», συνεχίζει η θαυμάστρια και φέρνει την καταστροφή. Όχι τόσο μεγάλη πάντως όσο εκείνη που βίωσαν οι ίδιοι οι Milli Vanilli όταν ξεφτιλίστηκαν σε ολόκληρη την υφήλιο λίγο αργότερα, τη μέρα που αποκαλύφθηκε πως ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ποπ μουσικής.
Άλλοι καιροί, άλλα ήθη
Μπορεί τώρα να μην είναι μεγάλο θέμα, αλλά κάποτε θεωρείτο απαραίτητο να έχεις καλή φωνή αν ήθελες να κάνεις καριέρα στο τραγούδι. Επίσης, όταν σε καλούσαν να εμφανιστείς κάπου live, υπήρχε η υποχρέωση να τραγουδήσεις κανονικά και όχι να ανοιγοκλείνεις το στόμα σου σαν ντουμπλάζ σε ταινία καράτε. Ναι! Όλα αυτά που σήμερα μοιάζουν ξεπερασμένα και δεύτερα, τότε έκαναν τη διαφορά. Και γι’ αυτό ο σάλος που ξέσπασε όταν πιάστηκαν στη φάκα οι Milli Vanilli, για τους οποίους οι ανά την υφήλιο κορασίδες ξεμαλλιάζονταν από τις κοτσίδες, ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να τους συμβεί. Και -φυσικά- ό,τι καλύτερο για εκείνους που απλά τους σιχαίνονταν πριν καν γίνουν ρεντίκολο.
Αλλά ας θυμηθούμε όλοι μαζί αυτήν την απίστευτη στιγμή στην ιστορία της μουσικής. Όταν ο διάολος έβαλε όλη την τέχνη του, με αποτέλεσμα να κολλήσει σε ατέρμονη λούπα το ρεφρέν του τραγουδιού τους «Girl you Know it’s true». Εκείνοι συνέχισαν για λίγο να ανοιγοκλείνουν τα στόματά τους. Τα κορίτσια όμως, αλλά και ο υπόλοιπος πλανήτης, αντιλαμβάνονταν πως -αντίθετα από όσα υποστήριζε το κομμάτι- τίποτα δεν ήταν αλήθεια. Οι τύποι ήταν μουσαντέ. Και τα έχασαν τόσο που έφυγαν τρέχοντας από τη σκηνή. Σε εμφάνισή τους για το MTV (που τότε προσπαθούσε να παίζει και κανονική μουσική και όχι αποκλειστικά ριάλιτι βουτηγμένα στη βλακεία και τη χυδαιότητα), μπροστά σε 80 χιλιάδες γκρούπις και εκατομμύρια άλλους που παρακολουθούσαν από το χαζοκούτι.
Το… στήσιμο μιας απάτης
Οι τύποι που μέσα σε δύο χρόνια έκαναν τη διαδρομή από την απόλυτη αφάνεια στην καταξίωση και πάλι πίσω δεν λέγονταν φυσικά Milli και Vanilli. Τα κανονικά ονόματά τους ήταν Fab Morvan και Rob Pilatus. Ένας Γάλλος κι ένας Γερμανός που ασχολούνταν με το μόντελινγκ και τον χορό. Ο παραγωγός Frank Farian (ο άνθρωπος πίσω από τους Boney M.) είδε σε αυτούς πολλά στοιχεία που θα τους βοηθούσαν να κάνουν καριέρα στη μουσική βιομηχανία. Ωραία προσωπάκια, γυμνασμένα κορμάκια και δυνατή σκηνική παρουσία εξασφάλιζαν το γκελ στο γυναικείο (κατά βάση) κοινό.
Σε μια εποχή που η pop έκανε στροφή προς το R & B και έβαζε περισσότερο ρυθμό στα τραγούδια της κι ιδρώτα στα live. Ως χορευτές, οι δυο τους μπορούσαν να τα παρέχουν όλα αυτά, αλλά υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα. Δεν διέθεταν τα τυπικά προσόντα. Δεν είχαν φωνή. Ο παραγωγός τους αποφάσισε να λύσει το θέμα με τον πλέον απλό, αλλά απατεωνίστικο, τρόπο.
Έχοντας ηχογραφήσει ήδη το «Girl You Know it’ s True» και αναγνωρίζοντας τη δύναμη της εικόνας, συνειδητοποίησε πως οι τραγουδιστές που μπήκαν στο στούντιο δεν θα είχαν πολλές πιθανότητες για επιτυχία. Έτσι, προσέγγισε τον Fab και τον Rob οι οποίοι υπέγραψαν συμβόλαιο, χωρίς να γνωρίζουν εκείνη τη στιγμή πού ακριβώς έμπλεκαν. Σε συνέντευξή του πολλά χρόνια αργότερα ο Morvan υποστήριξε: «Δεν προσληφθήκαμε, αλλά παγιδευτήκαμε».
Σύμφωνα με τη δική του εκδοχή, πήραν μια προκαταβολή για το συμβόλαιο. Χάλασαν τα χρήματα σε ρούχα, κομμωτήρια και αξεσουάρ και στη συνέχεια, όταν πήγαν να εισπράξουν ξανά, ο παραγωγός τους εξήγησε ορθά-κοφτά το… όνειρο. Ή χορεύετε ανοιγοκλείνοντας το στόμα ή φέρτε τα λεφτά πίσω. Και κρίνοντας από το υπερβολικό styling, η… προκαταβόλα πρέπει να ήταν γερή. Τόσο που τους κράτησε μέσα στο παιχνίδι της απάτης
Βέβαια, για να λέμε και του στραβού (αν και στην περίπτωσή μας το μουγγός είναι ο σωστός χαρακτηρισμός) το… άδικο, κάποιες υπερβολές τις είπε ο Pilatus.
Αν και γνώριζε το ψέμα, δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να αυτοανακηρυχθεί νέος Έλβις. Ή να υποστηρίξει ότι το μυστικό της επιτυχίας τους ήταν το ταλέντο. Το οποίο παρομοίωσε με εκείνο του Μπομπ Ντίλαν και του Μικ Τζάγκερ. Λίγο ακόμα και θα είχε το θράσος να συγκριθεί μέχρι και με τον Ιησού Χριστό…
Βρώμα η… δουλειά
Οι πρώτες επιφυλάξεις για την πραγματική ταυτότητα των τραγουδιστών που ερμήνευαν το κομμάτι που έγινε hit διατυπώθηκαν μετά από μια συνέντευξη των Milli Vanilli. Ο άνθρωπος του MTV που την πήρε, δεν μπόρεσε να μην ξαφνιαστεί από τη βαριά προφορά τους. Αναρωτήθηκε πως γίνεται να μιλάνε σχεδόν… σπαστά, αλλά να τραγουδούν… φαρσί στα αγγλικά. Με τους δίσκους όμως να πουλιούνται σαν τρελοί, οι όποιες αμφιβολίες μπήκαν στην άκρη και η επιτυχία του γκρουπ επισφραγίστηκε με ένα Grammy και τρία βραβεία AMA. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι λοιπόν; Μμμμ, όχι ακριβώς όλοι.
Ένας από τους τραγουδιστές που είχαν προσληφθεί για το δίσκο διαπίστωσε πραγματάκια που δεν του άρεσαν. Ο Charles Shaw δεν είδε πουθενά το ονοματάκι του στα credits του άλμπουμ. Άκουγε τη δική του φωνή ξεκάθαρα, ενώ υποτίθεται θα έκανε δεύτερες και γυρίσματα. Και -το κυριότερο- είχε πάρει μόλις 6.000 δολάρια για μια δουλειά από την οποία άλλοι έβγαλαν εκατομμύρια. Πόσα ν’ αντέξει κι αυτός; Έσπασε και απείλησε να ξεράσει όλα, λαμβάνοντας άλλα 150 χιλιάρικα για να μην κινηθεί δικαστικά. Παράλληλα, όμως, φρόντισε off the record να δώσει στα media στοιχεία που ενίσχυαν τις φήμες που φούντωναν μετά το epic fail στο live. Τελικά, στις 12 Νοεμβρίου του 1990, ο Farian λέει την αλήθεια and then all hell broke loose, που λένε και στο χωριό των πραγματικών Milli Vanilli. Η μία αγωγή ακολουθούσε την άλλη και το τέλος ήρθε ως λογική συνέπεια.
Οι πραγματικοί Milli Vanilli
To 1991 οι καλλιτέχνες των οποίων ακούγονταν οι φωνές αποφάσισαν να βγάλουν τον δίσκο «The Moment Of Truth», υιοθετώντας το όνομα The Real Milli Vanilli. Άγνωστο γιατί, αποφάσισαν να κοτσάρουν στο εξώφυλλο κι έναν τύπο που έμοιαζε εκνευριστικά με τους άλλους, τους γιαλαντζί.
Επανακυκλοφόρησαν το άλμπουμ με άλλο τίτλο, έβγαλαν και μερικά singles, έκαναν νούμερο 1 στις γειτονικές Αυστρία και Ολλανδία και… πάπαλα. Αυτό ήταν…
Και οι ψεύτικοι Milli Vanilli
Αφού πέρασαν περίπου δύο χρόνια στην αφάνεια, μακριά από τη δημοσιότητα, οι Rob και Fab αποφάσισαν να κάνουν come back. Αποδείχτηκε χειρότερο και από το ομώνυμο τραγούδι της Άντζελας Δημητρίου. Κυκλοφόρησε μόνο στις ΗΠΑ και οι πωλήσεις του έφτασαν το… αστρονομικό νούμερο των 2.000 τεμαχίων. Το 1997 έφτασαν σε νέα συμφωνία με τον άνθρωπο που κατηγόρησαν πως τους παγίδευσε, τον Farian. Στο πλευρό τους στάθηκαν ακόμη και οι καλλιτέχνες τις φωνές των οποίων είχαν κλέψει. Κι έτσι ηχογραφήθηκε το άλμπουμ «Back and In Attack», με το οποίο θα διεκδικούσαν ξανά λίγη από την παλιά τους λάμψη. Δεν ήταν γραφτό όμως να συμβεί…
Ο Rob Pilatus τα προηγούμενα χρόνια είχε εμπλακεί πολύ σοβαρά με καταχρήσεις. Τις χειρότερες δυνατές. Ναρκωτικά και αλκοόλ . Σε τέτοιο σημείο που μπήκε φυλακή από την οποία βγήκε πληρώνοντας εγγύηση. Έχοντας ιστορικό κατάθλιψης και απογοητευμένος από την τροπή που πήρε η ζωή του, δοκίμασε αρκετές φορές να αυτοκτονήσει. Παραμονές του promo tour, στις 2 Απριλίου 1998, τα κατάφερε.
Βρέθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου της Φρανκφούρτης. Το πόρισμα έκανε λόγο για θάνατο που προήλθε από το κοκτέιλ χαπιών και οινοπνεύματος που είχε καταναλώσει. Ήταν μόλις 33 ετών και έφυγε έχοντας την ψευδαίσθηση πως τα καλύτερα χρόνια της ζωής του ήταν εκείνα που τα πέρασε μέσα στο ψέμα… Ο Fab συνεχίζει να βρίσκεται στο χώρο.
Πηγή: menshouse.gr
