Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ξέρω ότι το αφεντικό σας έβαλε πολλή δουλειά και ξαφνικά δεν σας φτάνει ο χρόνος για να πάτε ούτε μέχρι την τουαλέτα. Είστε και στην αρχή, έχετε να φτιάξετε γραφείο, να δείτε υπηρεσιακούς που περιμένουν ουρά για να ενημερώσουν και φορείς που απαιτούν συνάντηση αμέσως. Εντάξει, τα καταλαβαίνω όλα αυτά. Πλην, μην μου αρχίσετε από τώρα τα κολπάκια της απομόνωσης, διότι ξεκινάμε άσχημα και δεν το θέλω.
Οι ταμπουρωμένοι υπουργοί δεν είναι οι εργατικοί υπουργοί. Υπάρχουν ίσως και τέτοιοι, αλλά οι περισσότεροι είναι απλώς θύματα της Λουδοβίκειας μεγαλοπρέπειας που τους καταλαμβάνει ως δηλητηριασμένος μύκητας μόλις βάλουν την υπογραφή τους μετά την ορκωμοσία στο Προεδρικό Μέγαρο. Ξάφνου ρίχνουν καμιά διακοσαριά πόντους μπόι και πλέον δεν είναι του επιπέδου τους να συνομιλούν με την πλέμπα. Είτε πρόκειται για λαϊκή, είτε για θεσμική, είτε για δημοσιογραφική πλέμπα.
Κι εκεί που ως βουλευτές της αντιπολίτευσης (αφήστε ως υποψήφιοι) ζητιάνευαν μια δήλωση στον ραδιοφωνικό σταθμό της Κάτω Κωλοπετινίτσας και παρακαλούσαν να προσκληθούν στην γιορτή της μαρμελάδας του τοπικού συλλόγου Δρακονιανών Άνω Αργυρουπόλεως για δυο χαιρετούρες, ξάφνου γίνονται τόσο μπιζιμπόντηδες (από το busy και το body) που βάζουν face control όχι μόνο στο γραφείο τους αλλά και επτά κρησάρες στο τηλεφωνάκι τους.
Και σου βγαίνουν λοιπόν κάτι ιδιαιτέρες με χαριτωμένες αυταρχικές φωνούλες, που λένε ότι «ο Κύριος υπουργός είναι σε σύσκεψη» και σου κλείνουν κατάμουτρα το τηλέφωνο, δίχως να κάνουν τον κόπο να σε ενημερώσουν για το πότε θα μπορέσεις να μιλήσεις μαζί του. Πότε διάολο το απέκτησαν το τουπεδάκι τα κοριτσάκια, μου λέτε; Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες; Δηλαδή σε δυο χρόνια τι θα κάνουν; Θα σε στέλνουν κατ’ ευθείαν στον διάολο;
Για σοβαρευτείτε παλικάρια και κυρίες μου. Όταν ο Κυριάκος σας είπε ότι θέλει περισσότερη δουλειά και λιγότερα λόγια, δεν εννοούσε να απομονωθείτε σε καμιά αετοφωλιά κι από κει να διαφεντεύετε το λαουτζίκο. Σας είπε να κυβερνάτε όντας προσιτοί στον κόσμο και ανοικτοί στην ενημέρωση. Δεν σας παίρνουμε για κουτσομπολιό, ούτε για ρουσφέτι. Για την δουλειά μας σας τηλεφωνούμε. Μη μου γίνετε από τώρα βαριά πεπόνια, διότι έχω δει πολλά βαριά πεπόνια να περνούν από μπροστά μου γεμάτα τουπέ και να χάνονται στο βάθος του ορίζοντα, όπου δεν τους θυμάται πια ούτε η μανούλα τους. Άντε, γιατί δεν ξεκινήσαμε καλά.
Αναδημοσίευση από www.liberal.gr
