Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα παρατηρούμε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων που στηλιτεύουν, ενίοτε και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα κείμενα που υπερασπίζονται τα εκ του νόμου εκπορευόμενα και προς το παρόν παραβιαζόμενα δικαιώματα του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Αντιλαμβανόμαστε πλήρως την πολιτική λογική: η υπεράσπιση του “νόμου και της τάξης” και της “μηδενικής ανοχής στη βία” της” αγίας οικογένειας” και του νέου “Μωυσή” Κ. Μητσοτάκη.
Είναι εδώ και τώρα ένα απαραίτητο πιστοποιητικό συστημικής συνέπειας. Για να μην αναφερθούμε στην ιδιότυπη τυμβωρυχία όσων θέλουν να μιλήσουν για τα “θύματα της αριστεράς” για να φτιάξουν το νεοεμφυλιακό αφήγημα τους.
Αυτό που μας διασκεδάζει δεν είναι ότι υπήρξαν επικρίσεις (το αντίθετο θα ήταν έκπληξη) αλλά ο τρόπος που ένα πολύ μεγάλο φάσμα σχολιαστών θεώρησαν απαραίτητο να εκφραστούν επί του θέματος, ως να υπήρξε μια άρρητη κατηγορική προσταγή να δηλώσουν “και εγώ καταδικάζω τους “συμπαραστάτες” στον Δημήτρη Κουφοντίνα.”
Φυσικά στη διαδρομή προσπερνιέται το γεγονός ότι μιλάμε για παρεμβάσεις που υπερασπίζονται τη νομιμότητα και δικαιώματα κατοχυρωμένα. Και τίποτα παραπάνω.
Δεν είναι καν κείμενα που να ψηλαφούν πολιτικές λύσεις ώστε να κλείσει και η ποινική πλευρά του κύκλου αυτής ένοπλης δράσης, πολιτικές λύσεις που κατά βάση κατατείνουν και σε ένα είδος ολοκλήρωσης της ποινικής μεταχείρισης.
Είναι κείμενα που απλώς υπερασπίζονται το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Δεν είναι κείμενα “αλληλεγγύης”. Οι επικριτές ας αναρωτηθούν εάν επιθυμούν να ισχύει η νομιμότητα για όλους και ας απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα.
Και για να είμαστε σαφής και κείμενο αλληλεγγύης θα υπογράφαμε, γιατί άλλο πράγμα οι βαθιές πολιτικές διαφορές, τα χάσματα εάν προτιμάτε, με μια λογική ένοπλης δράσης, με λάθος τρόπο και σε λάθος ώρα, άλλο πράγμα η αλληλεγγύη σε ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποτελούν κομμάτι της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος και σήμερα αντιμετωπίζουν κρατική εκδικητικότητα, όπως και άλλο πράγμα η πολιτική διαφωνία όσο έντονη και εάν είναι και άλλο η αποκήρυξη της βίας. Ούτως ή άλλως οι αποκηρύξεις δεν είναι ό,τι καλύτερο γενικά στη ζωή.
Το έγγραφο του “Συνήγορου του Πολίτη”
Το πρόσφατο έγγραφο του “Συνήγορου του Πολίτη” στις 20/1/2021 ουσιαστικά αμφισβητεί την τήρηση της αστικής νομιμότητας ζητώντας από την Σ. Νικολάου (Γενική Γραμματέας αντιεγκληματικής πολιτικής) “την ειδικότερη τεκμηρίωση των στοιχείων που φέρονται να συγκροτούν την αιτία της μεταγωγής του Κουφοντίνα αλλά και την παράκαμψη των γενικών αποφάσεων περί αναστολής μεταγωγών” καθώς και την “αιτιολόγηση τυχόν παράκαμψης της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών-ΚΕΜ”, αντιλαμβανόμαστε πόσο εκτεθειμένοι μένουν όλοι αυτοί που έσπευσαν να στιγματίσουν όλους εκείνους που απαίτησαν να τηρηθούν οι δικοί τους νόμοι και στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Μεταξύ αυτών που στηλιτεύουν και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα κείμενα που υπερασπίζονται τον απεργό πείνας-Δ.Κ. -πρόσφατα και εξήντα τρεις (63) πανεπιστημιακοί- είναι και οι γνωστοί πολιτευτές Π. Παπαδάτος και ο σεισμολόγος Τσελέντης, που δεν χάνουν ευκαιρία να μας θυμίζουν την παρουσία τους με αφορμή τα κακώς κείμενα της πολιτικής ζωής και όχι μόνο. Τι θα έχουν άραγε να πουν μετά τα λεγόμενα της “δικής τους” Ανεξάρτητης Αρχής του “Συνήγορου του Πολίτη”;;. Θα αρθρώσουν λέξη ή θα κάνουν την πάπια και θα το προσπεράσουν;;.
Φυσικά δεν περιμένουμε και καμιά ανακοίνωση από την ρεφορμιστική αριστερά κοινώς το ΚΚΕ και την Λαϊκή Συσπείρωση Αργοστολίου, ΕΛΜΕΚΙ, Εργατικό Κέντρο, υπέρ των δικαιωμάτων του κρατουμένου. Αυτοί θα μετασχηματίσουν την κοινωνία μέσα από το σάπιο κοινοβουλευτικό σύστημα της αστικής καπιταλιστικής τάξης. Μέχρι τότε η επανάσταση θα περιμένει για να τους χρήσει επικεφαλής.!!
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ
