Στο πέρασμα των χρόνων, η Κεφαλονιά και η Ιθάκη, όρθιες ακόμη και στα σκληρά χτυπήματα του εγκέλαδου, κληροδότησαν σε γενιές και γενιές την οδύσσεια αγωνία για τον τόπο τους.
Μέσα σε λίγα χρόνια, τα θαλάσσια όρια των νησιών μας με την ιστορία, τη ζωή, την επιβίωση και το μέλλον, παραχωρούνται χωρίς να ερωτηθούμε, πόσo μάλλον να συναινέσουμε, στην πιο βίαιη και εχθρική λεηλασία του φυσικού, περιβαλλοντικού, παραγωγικού (όπως π.χ. ο τουρισμός) και κοινωνικού μας πλούτου. Εκχωρούνται ερήμην μας για να γίνει το Ιόνιο από θάλασσα μοναδικής και σπάνιας ομορφιάς, εξορυκτική χαβούζα της πιο “μαύρης” και επικίνδυνης εκμετάλλευσης.
Στις επερχόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων, οι τοπικές κοινωνίες στα νησιά μας, όλο και πιο δυναμικά και μαζικά λέμε το δικό μας ΟΧΙ. Γιατί την μόνη εκχώρηση που αναγνωρίζουμε για τα γαλαζοπράσινα βαθιά νερά μας, είναι η εκχώρηση στα παιδιά μας.
Το Ιόνιο, ελεύθερο, ανήκει στο μέλλον τους και ΟΧΙ στα γεωτρύπανα του πιο αποκρουστικού και ρηχού “παρελθόντος”.
