Με συγκίνηση διάβασα «το γράμμα» του Σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτου.
Μια «μπαλάντα των αισθήσεων» με αφορμή τα δύο χρόνια από τότε που τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα.
Ένα «γράμμα» στον Πατέρα του και συνάμα
Ένα «γράμμα» για τον Πατέρα του.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΝΝΕΣ
Πως έφτασε ένα παιδί από την Κεφαλονιά στις Κάννες;
Είναι μεγάλη η απόσταση.
Στην πραγματικότητα είναι: «Η απόσταση ανάμεσα στον Ουρανό και εμάς».
Άμα όμως θέλεις ξεκινάς το ταξίδι:
Βαδίζεις, σκέπτεσαι, ονειρεύεσαι, προχωράς.
Κάποτε φτάνεις.
Και μετά, ταξιδεύεις ξανά.
Γιατί η τέχνη είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ
ΣΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ
Θηράμωνα: Μετά τον πόλεμο, μετά τους σεισμούς. Κάτοικοι 50-60, κύρια αγρότες και μικροκτηνοτρόφοι, βασανισμένοι από τον πόλεμο και τον εμφύλιο, ανέστιοι από τον καταστροφικό σεισμό.
Ένα γελάδι, δυό γίδες, ένα αμπέλι, λίγες ελιές.
ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΧΙΤΛΕΡ
Το 1962 ανεβαίνει στους Αθηναϊκούς κινηματογράφους η ταινία «ψηλά τα χέρια Χίτλερ»
Ένα αντιπολεμικό και βαθύτατα αντιναζιστικό έργο σε σκηνοθεσία του Ροβήρου Μανθούλη. Ο Θανάσης Βέγγος και ο Βασίλης Διαμαντόπουλος στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το 1963 η ταινία αυτή αναδείχτηκε σαν η καλύτερη Ελληνική Ταινία από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου αλλά και ως η Ταινία με το καλύτερο σενάριο.
«ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ»
Το «ψηλά τα χέρια Χίτλερ» είναι μια συμπαραγωγή του Νίκου Μήλα.
Σε φωτογραφία του ίδιου σπουδαίου φωτογράφου Νίκου Μήλα.
Σενάριο: ο σεναριογράφος-ηθοποιός Διονύσης Μήλας, αδελφός του Νίκου.
Δυό αδέλφια από τα Θηράμωνα, από τον Ελειό, από την Κεφαλονιά, που έκαναν «το ταξίδι».
Δυό αγροτόπαιδα που διήνυσαν «την απόσταση μέχρι τον δικό τους ουρανό».
Διονύσης Μήλας: τιμημένος το 1963 για το καλύτερο σενάριο Ελληνικής Ταινίας, αλλά μετά τον θάνατο του.
Είχε φύγει από την ζωή το 1957, έξι χρόνια πριν.
Το γράφω τώρα για τον Βασίλη και για όσους «πλανήτες» Κεφαλονίτες έχουν αποφασίσει να «ταξιδεύουν».
Πηγή: kefalonitis-onos.blogspot.com
