Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΤΖΑΝΝΑΤΩΝ
(Ένα δεύτερο γράμμα σε αυτούς που ξέρουν)
Όταν το ζήτημα της ανάδειξης του Μυκηναϊκού Τάφου στα Τζαννάτα ήταν ανοικτό και περνούσε τις κυβερνητικές συμπληγάδες έγραψα ένα γράμμα «σε αυτούς που ξέρουν».
Ήταν Φεβρουάριος του 2020.
Και τον Ιούνιο του ίδιου έτους επεσήμανα ότι το θέμα είναι
«ένα πολιτικό πρόβλημα», με νέα δημοσίευση μου.
Διατύπωσα την άποψη ότι:
Το έργο δεν θα γίνει.
Όσο και αν πολλοί προσπαθούν.
Δεν θα γίνει γιατί η Χώρα δεν κυβερνάται από την Κυβέρνηση.
Δεν κυβερνά η Υπουργός Πολιτισμού τα ζητήματα του Πολιτισμού.
Κυβερνά ο έσχατος των υπαλλήλων.
Έτσι κυβερνάται αυτή η Πατρίδα.
Από τον οποιοδήποτε έσχατο των υπαλλήλων.
Αυτόν που εύκολα μπορεί να βρει ένα τέχνασμα και να ματαιώσει ένα σπουδαίο έργο.
Όχι μόνο δεν θα γίνει το έργο αλλά φοβάμαι σε βαθμό βεβαιότητας ότι το μνημείο το ίδιο θα αποδομηθεί ,θα αποσυντεθεί, θα τεθεί στα κουτιά «φύλαξης» στα υγρά υπόγεια των «αρμοδίων υπηρεσιών».
Όπως συνέβη με το Σπήλαιο της Δράκαινας.
Και τα «φυλασσόμενα» ευρήματα του.
Αλλά ιστορικά την λύση θα την δώσουν οι «νεκροί»
Οι νεκροί των Τζαννάτων.
Τώρα σιωπούν.
Την απάντηση όμως θα την δώσει αυτή η «σιωπή των νεκρών» στο μέλλον.
Τον Δεκέμβριο του 2019 έγραψα για την «σιωπή των νεκρών».
Με λύπη διαπιστώνω ω πως οι δημοσιεύσεις μου αυτές εξακολουθούν να ισχύουν και επιβεβαιώνονται.
