Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, είναι η αρετή της υπομονής μέχρι να εμφανιστεί η κατάλληλη ευκαιρία…
Γεμάτη πολιτικό παρασκήνιο ήταν η εβδομάδα που πέρασε με μεγάλο χαμένο το Νίκο Ανουσάκη. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έχει καταφέρει να επιβάλει το νόμο της ζούγκλας στους κόλπους της τοπικής ΝΔ. Το άσβεστο πάθος του να χρηστεί κάποια στιγμή Δήμαρχος τον οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις. Δεν έχει υπομονή ούτε διπλωματία, και πιστεύει ότι η πολιτική είναι σαν το μπιλιάρδο όπου κάποιος φτάνει στο στόχο του μόνο μέσα από συγκρούσεις.
Στην αρχή, μόλις διαπίστωσε ότι δεν έχει τα κατάλληλα ερείσματα και το συσχετισμό δυνάμεων για να χρηστεί υποψήφιος Δήμαρχος μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες διαδοχής στην παράταξη της Ισχυρής Κεφαλονιάς, αποφάσισε να αυτονομηθεί και να τη διαλύσει. Γνώριζε ότι δεν τον θέλουν για αρχηγό αφού η ζυγαριά έγερνε περισσότερο είτε προς το Γιάννη Λυκούδη είτε προς τον Άγγελο Κωνσταντάκη, και γι’ αυτό έπρεπε να τιμωρηθούν.
Μέγα λάθος. Η σωστή κίνηση θα ήταν να είχε παραμείνει στην παράταξη και να είχε δουλέψει αργά και μεθοδικά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του. Δεν είναι μακριά η στιγμή που θα φανεί καθαρά ότι η κίνησή του αυτή σήμανε και την εκκίνηση της αντίστροφης μέτρησης για την πολιτική του περιθωριοποίηση. Αφού έκανε την ηρωική έξοδο από την παράταξή του, διαπίστωσε ότι αυτοί που τον ακολούθησαν ήταν λίγοι και ολιγοβαρείς πολιτικά και έτσι η υποτιθέμενη επανάσταση κόλλησε στα βαλτόνερα της εξουσίας. Και τότε υιοθέτησε τη ρήση του Ναπολέοντα που λέει ότι τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: δεν υποχωρείς… δεν ανακαλείς… και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου.
Μέγα λάθος. Αν θεωρείς ότι η αποχώρηση από μια παράταξη είναι μονόδρομος, φροντίζεις εκ των προτέρων να εξασφαλίσεις ότι το κομμάτι που θα μείνει στην πρώην παράταξή σου είναι απείρως μικρότερο από αυτό που θα σε ακολουθήσει και όχι το ανάποδο. Αν δεν τα καταφέρεις ψάχνεις να βρεις ένα μονοπάτι να επιστρέψεις ήσυχα – ήσυχα στο μαντρί. Κάθε άλλη κίνηση μοιάζει με αίτηση πρόωρης πολιτικής συνταξιοδότησης ή με Βατερλό. Η ανομβρία ακολούθων ομοϊδεατών, έφερε στο προσκήνιο το άγχος για την πολιτική επιβίωση, την κατάρρευση της ψύχραιμης σκέψης και την απογοήτευση. Τότε, μπαίνεις σε μια ψυχολογική φάση όπου όλα και όλοι σου φταίνε. Και πολύ περισσότερο σου φταίνε οι άνθρωποι με τους οποίους ήσουν πολιτικά κοντά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Υπό την επήρεια αυτής της ψυχολογίας αρχίζεις να πυροβολείς αδιακρίτως ακόμη και τον πυρήνα της επίσημης πολιτικής της κυβέρνησής σου.
– «Είναι απάτη το Πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης. Είναι δάνεια που θα καταστρέψουν τους Δήμους» (Υιοθετώντας την ρητορική Φόρτε – ΣΥΡΙΖΑ).
– «Είναι κακή η πολιτική της κυβέρνησης στην υγεία. Το νοσοκομείο στην Κεφαλονιά καταρρέει και η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται» (Υιοθετώντας την ρητορική Κουρούκλη – Γρηγορόπουλου – Λαϊκής Συσπείρωσης).
– Είναι κακός ο Βουλευτής και η κυβέρνηση γιατί δεν έχουν δώσει όλες τις αποζημιώσεις του ΙΑΝΟΥ (υιοθετώντας την ρητορική Κρητικού – ΚΙΝΑΛ).
– Είναι κακός ο Βουλευτής γιατί δίνει χρηματοδοτήσεις στον Δήμαρχο Στανίτσα που είναι ΚΙΝΑΛ, στο Δήμαρχο Μονιά που είναι ΣΥΡΙΖΑ και στο Δήμαρχο Μιχαλάτο που έχει στο συνδυασμό πολλούς από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ και λίγους από τη ΝΔ». (υιοθετώντας την ξεπερασμένη θεωρία των Μπλε, Πράσινων και Κόκκινων καφενείων).
Μέγα λάθος μια τέτοια προσέγγιση. Η εποχή των Μπλε, Πράσινων και Κόκκινων καφενείων έχει παρέλθει προ πολλού στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης. Μια ευρωπαϊκή, σύγχρονη κυβέρνηση πρέπει να είναι διαφανής, δίκαιη με όλους, να λύνει προβλήματα με αποτελεσματικότητα, να βάζει τις βάσεις για υποδομές και ανάπτυξη παντού, χωρίς διακρίσεις. Και η κοινωνία θα την ανταμείψει.
Μέγα λάθος να προσπαθείς να εκβιάσεις το κόμμα σου. Τι πιθανότητα έχεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Τι επιφυλάσσει το μέλλον; Συρρίκνωση και αποχωρήσεις από το νεοφυή συνδυασμό Παρόν και Μέλλον μετά το ερχόμενο καλοκαίρι του 2022. Αδυναμία καθόδου στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Επιστροφή στα παλιά λημέρια σε μειονεκτική θέση, και υπό το νέο αρχηγό που κατά τα φαινόμενα θα είναι ο Γιάννης Λυκούδης. Προσπάθεια πολιτικής συναλλαγής με τον νέο αρχηγό για να εξασφαλιστούν κάποια πολιτικά ανταλλάγματα για τους 2-3 επικεφαλής της φράξιας. Προς τι τόση φασαρία…
Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
